Terug in Tanzania

We doen nog wat boodschappen en gaan dan naar een lodge bij Muhave lake. Het is een luxe lodge met zwembad. Er is een groot grasveld waar we mogen staan met uitzicht op het meer. Van zwemmen komt deze dag niets. De volgende ochtend schijnt de zon. Een goed moment voor Miranda om even wat baantjes trekken. De rest van de dag rommelen we wat rond de auto. Er is een vrij goede wifi, daar maken we goed gebruik van door wat mensen te bellen. Het plan was om `s middags nog even te zwemmen. Er komt echter een fikse regen en onweersbui de boel verbruien. Tijdens zo`n fikse bui blijft het toch steeds weer spannend. De wind was goed aanwezig en draait ook altijd op het laatste moment. Hierdoor kregen we de volle laag op de zijkant in plaats van de voorkant. De luifel stond gelukkig goed vast. We moet de tent dicht doen om lekkage te voorkomen, de stoeltjes de auto in, de zijflap aan de kant, de tafel op een veilige plek, ramen dicht, deuren dicht. En dat alles in zeer korte tijd. Het regent soms van niets ineens in een heftige bui. We schuilen in de auto of in de tent. Gelukkig is het nu met een half uur weer droog en kunnen we weer naar buiten. Het koelt flink af, waardoor het zwembad ineens niet meer zo aantrekkelijk is. Ondanks dat het de volgende ochtend nog wat miezert, zwemt Miranda nog wat baantjes. Even later is het weer droog. Na het ontbijt pakken we de boel weer in om richting Akagera national park te rijden. Onderweg rijden we langs een groente en fruit markt. We slaan heerlijke mango`s, ananas, passievruchten, wortels, tomaten en aubergines in. Dit ziet er allemaal weer heerlijk uit. Een grote supermarkt vinden we niet, dus struinen we kleine winkeltjes af om te zoeken wat we nodig hebben. We willen voor het park overnachten. Een plekje is deze keer niet zo gemakkelijk te vinden. Niet bij iedere lodge is het aantrekkelijk om te overnachten. Gelukkig vinden we een lodge waar we in de tuin kunnen staan.

In Akagera np is het enige savanne gebied in Rwanda. Daarnaast zijn er een flink aantal meren. Bij 1 van de meren kunnen we een boottocht doen. Dat vinden wij natuurlijk altijd leuk. We zijn de enigen en krijgen dus een privé tour. Het wordt een prachtige tocht. Er zit een flinke motor achterop, dus we kunnen aardig snel varen. Tijdens het varen vliegen verschillende soorten vogels langs. Langs de oevers zien we nijlpaarden, verschillende soorten apen, heel veel vogels, een krokodil, buffels, nog meer vogels, een bushbuck en een olifant die in zijn eentje heerlijk in het water staat te poedelen. Vooral de hoeveelheid vogels is geweldig om te zien. We zien verschillende soorten reigers, wevervogels, cormorants (familie van de aalscholver), roofvogels (waaronder de Afrikaanse visarend), kingfishers en nog heel veel anderen. Na een uur stappen we weer in de auto op zoek naar andere wilde dieren. Dit valt echter niet helemaal mee. We zien zebra`s, buffels, topi`s, wrattenzwijnen en een enkele impala. Wanneer we besluiten het kamp voor de nacht op te zoeken, zien we nog een grote groep olifanten en een grote groep giraffen. Het uitzicht vanaf het kamp is geweldig. We staan bovenop een heuvel en kunnen het park met de meren overzien. Het kamp is omgeven door een elektrisch hek, daardoor is het iets minder spannend. Wanneer we dichtbij een hyena horen, blijven we voor de zekerheid dichtbij de auto. Wanneer het donker wordt zien we het rondom ons weerlichten. De regen komt gelukkig pas wanneer we in bed liggen.

De volgende ochtend is het regenachtig. We zien door de mist de contouren van zebra`s. Wanneer het weer helder is genieten we van de uitzichten, veel dieren zien we niet. We rijden door hoge grassen waardoor er gras en verschillende insecten op de motorkap en achter de bumper bij de lier belanden, waaronder wandelende takken. Wat zijn dat een grappige en bijzondere beestjes.

De auto is ondertussen weer behoorlijk modderig, dus is het tijd voor een carwash. We overnachten bij een project door en voor vrouwen. Er is een restaurantje bij, waar we een pizza eten. Voor we de volgende dag op weg gaan naar de volgende campsite, halen we nog wat verse groenten en fruit op de markt. We bezoeken diverse winkeltjes om onze voorraad bij elkaar te scharrelen. De winkeltjes zijn maar klein, hebben een beperkt assortiment. Ze hebben veel dezelfde spullen, maar er zit toch ook variatie in. Vooral naar eieren moeten we even op zoek. In Rwanda wordt veel koffie geteeld en gedronken. In vergelijking met de andere landen waar we zijn geweest zijn er hier heel veel koffietentjes. Ze zijn vaak wat Westers opgezet, hebben goede koffiemachines. We kunnen er heerlijke cappuccino's drinken. 

We rijden naar Mirayi lake. Na een mooie rit door de bergen, rijden we over een weg tussen het moeras door. Wanneer we bijna op de plaats van bestemming zijn, is er een wegomleiding. We horen later dat de brug die daar was, weggespoeld is door de regen. De wegomleiding leidt ons verder door het moeras en langs meren. De wegen die we rijden zien we allang niet meer op onze navigatie apps. Waar komen we terecht? Teruggaan is eigenlijk ook geen optie. Wanneer we weer een lijntje op de navigatie app krijgen, komen we bij een erg smalle brug. Moeten we daar overheen?! We spreken wat locals aan. Met handen en voeten (ze spreken geen Engels) laten ze weten dat we over de brug moeten en dan naar links. Het lijntje in de navigatie app toont dat we over de brug naar rechts moeten. We passen precies over de brug en willen eigenwijs toch naar rechts. Er wordt flink gebaart, we moeten echt naar links. Het ziet er niet direct uit als een weggetje, maar gaan het toch proberen. Even later wordt het toch een soort weggetje, we rijden gewoon maar verder. En ja hoor, 1,5 uur later dan we gedacht, komen we bij de campsite aan. Gelukkig waren we vandaag op tijd vertrokken en voelde deze bijzondere omweg aan als een avontuur, waar we heel erg van genoten hebben.

We blijven 2 nachtjes op deze campsite. Relaxen en rommelen wat. Genieten van het uitzicht op het meer. De volgende dag gaan we naar Tanzania. Onze visa lopen af, dus is het tijd om het volgende land te gaan verkennen.

Doordat de kortste weg naar Tanzania was afgesloten, besloten we een omweg via Kigali te maken. Dit was een asfaltweg, dus waarschijnlijk sneller dan de weg die we oorspronkelijk bedacht hadden. De grensovergang verliep soepel. Onderweg gingen we op zoek naar een simkaart. De dorpjes waar we doorheen reden hadden geen geschikte winkel hiervoor. Dan de volgende dag maar weer kijken. De eerste overnachting in Tanzania was op de parkeerplaats bij een lodge. Niet erg gezellig, maar wel functioneel. We kregen een kamer toegewezen, zodat we de badkamer konden gebruiken. Er was een hurktoilet, een douche zonder douchkop en er kwam geen water uit de kraan. Gelukkig stond er wel een grote ton water met een emmer ernaast. Hiermee konden we het toilet toch doorspoelen. Dit is een situatie die we al vaker tegengekomen zijn. TIA. 

We rijden verder naar Mwanza, een grotere plaats aan het Victoria meer. Onderweg zien we vooral winkels die gesloten zijn. Het is zaterdag. We komen erachter dat de Ramadan is afgelopen, daardoor zijn veel winkels gesloten. Een groot gedeelte van de bevolking is Moslim. We zien vrouwen en meisjes in prachtige jurken voorbij gaan. Ook mannen zijn netjes gekleed. Heel anders dan op een gewone doordeweekse dag. Die simkaart kunnen we vandaag dus ook wel vergeten. 

Voor we Mwanza bereiken moeten we nog met een veerpont over. Terwijl we staan te wachten begint het flink te regenen. Er ontstaan enorme plassen. Het regent nog steeds wanneer we Mwanza bereiken. We gaan overnachten op een grasveld aan het meer bij een jachtclub. Er liggen welgeteld 4 bootjes aan de steiger. Het gras staat vol plassen. We zoeken een droger, hoger gelegen stukje uit om de auto neer te zetten en gaan eten in het restaurant. Eindelijk ontmoeten we weer andere reizigers. Een Oostenrijks echtpaar met wie we onder de paraplu, informatie uitwisselen. De volgende morgen is het gelukkig weer droog. Alles wat natgeregend is kan lekker weer drogen. We wandelen wat in de omgeving. Op maandag gaan we eerst op zoek naar een winkel voor de simkaart. We zijn weer bereikbaar. We rijden door naar Bunda. Deze plaats ligt dichtbij de Serengeti. Een nationaal park wat hoog op onze bucketlist staat. We hebben vanuit Bunda met een touroperator een paar dagen in dit park geboekt. We willen deze keer niet met onze eigen auto het park in. De wegen schijnen erg slecht te zijn. Daarnaast is het ook eens fijn om achterover te kunnen zitten en te genieten van alles wat er voorbij komt. Eindelijk staan we in Bunda op een echt kampeerplekje, bedoelt om te kamperen. Het ligt tegen een heuvel met enorme rotsblokken. We staan nog maar net of er gaan, vlak achter de auto, 2 groepen rivaliserende velvetaapjes met elkaar in gevecht. Met een hoop kabaal dagen zij elkaar uit. Een luidruchtig spektakel en mooi gezicht.

Onze trip naar de Serengeti begint de volgende ochtend om half 8. Een half uur later dan afgesproken worden we opgehaald van de camping. De auto mogen we op de camping laten staan. Wel hebben we de tent uit voorzorg ingeklapt op advies van de eigenaresse. Er komt hier geregeld een grote groep nieuwsgierige grote bavianen, die overal aan zitten. Er gaan een chauffeur en een gids met ons mee naar de Serengeti. We rijden in een oudere rammelende safari auto. Het dak kan in zijn geheel open, zodat we een heel mooi zicht hebben op de uitgestrekte savannes. Wanneer je naar dit park gaat hoop je om wat van de grote migratie van de gnoes mee te maken. Hiervoor zijn we een paar weken te vroeg. Toch komen we grote kuddes gnoes en zebra`s tegen. Terwijl de gids op een picknick locatie een warme lunch voorbereid, rijden we met de chauffeur verder op zoek naar leeuwen. De wegen zijn behoorlijk modderig, dus we glibberen nogal eens heen en weer. De leeuwen zien we niet, maar wel een grote groep van 17 giraffen, waarvan 9 kleintjes. Na de lunch rijden we verder en spotten heel wat andere dieren (o.a. olifanten, grootoorvossen, hyena`s, impala`s, gazelles, topi`s). Wanneer we langs een moerasachtig stukje rijden, zien we ineens 2 kraanvogels met een nestje met 4 kleintjes erin, heel schattig. De groten zijn druk in de weer om het nest aan te vullen met extra gras. 

De wegen zijn inderdaad niet best. Veel stukken met modder, maar vooral heel veel stenen en hobbels. De auto rammelt behoorlijk. Dit blijkt niet zonder consequenties. Wanneer we bijna bij het hotel zijn voor onze eerste overnachting valt de auto uit, er brand zelfs geen lampje meer op het dashbord. Voor Ben een teken dat de verbinding met de accu is weggevallen. Na het openen van de motorkap blijkt de min-pool volledig te zijn weggebrand. Chauffeur en gids in paniek, Ben volgt de bekabeling vanaf de accu en ziet vrijwel direct het probleem. De bevestigingsbouten van de startmotor zijn losgelopen waardoor deze in z'n geheel is verschoven met als gevolg dat de plus-kabel tegen de massa ligt. Kortsluiting dus. Er wordt een Afrikaanse reparatie verricht, stuk van een plastic flesje tussen de kabel en de massa zodat er geen kortsluiting meer is. De min-klem drukken we stevig tegen de accu zodat de auto weer start. Verderop valt de motor nog een keer uit en lukt het herstarten op deze manier helaas niet. Gelukkig komt er een andere safari auto langs, met een sleepkabel worden de bull-bars aan elkaar geknoopt en vrij snel slaat de auto weer aan. De mannen hebben diezelfde avond de auto "gerepareerd". 

's-Ochtends vroeg worden we al om 04:20u opgehaald door een ander bedrijf voor onze balloon-safari. Het lijkt ons geweldig om in de stilte vanuit de lucht te kunnen genieten van de weidse uitzichten over de Serengeti en hopelijk ook wat dieren spotten. Het opstijgen was gepland om 07:00u, mist gooit echter roet in het eten. De piloot besluit te wachten en rond 07:30u stijgen we alsnog op. Het uitzicht is adembenemend, wat een geweldig mooi en uitgestrekt park is dit. We zien wat verschillende dieren. Na een uur zou de landing worden ingezet. De piloot spot een enorme groep buffels, zo groot heeft hij ook nog niet eerder bij elkaar gezien. Meestal telt een kudde zo'n 40 tot 60 exemplaren, dit waren er minstens 200(!). Aan de reizigers wordt voorgesteld om nu te landen, champagne ontkurken en naar de ontbijt locatie rijden........of meer vliegtijd, champagne aan de ontbijttafel en proberen boven de kudde te komen. Unaniem werd voor de 2e optie gekozen. Het lukt de piloot zowaar door stijgen en dalen een luchtstroom richting de kudde te bereiken. Erg indrukwekkend! We zien de 4x4's van de grondcrew als kleine speelgoedautootjes zichzelf een weg banen naar de vermeende landingsplaats. De piloot heeft er schik in dat hij nog een stukje doorvliegt waardoor de auto's een stuk om moeten rijden om uiteindelijk bij ons te komen. We stappen uit de ballon in de auto en rijden naar een prachtig gedekte ontbijttafel verderop in het park. Hoe bizar is dat, je zit te lunchen in het Serengeti NP met een fantastisch uitzicht en gelukkig opmerkzame guards om ons heen die het wild in de gaten houden. Na het heerlijke ontbijt nemen we certificaten in ontvangst en worden teruggebracht naar het hotel.

Daar staan onze gids en chauffeur ons al op te wachten. Doordat de ballonvlucht was uitgelopen starten we later dan gepland aan onze middag game drive. We spotten een groep leeuwen, bezoeken het informatie centrum waar we genieten van een late lunch. Het was ondertussen rond 15:00u. We krijgen een uitgebreide rondleiding door het informatiecentrum en bezoeken een curio shop waar ook bijzondere stenen worden verkocht. Redelijk laat start de terugweg naar het Westen van het park waar onze 2e overnachting is geboekt. Het wordt al snel donker en de chauffeur geeft behoorlijk gas om nog op een redelijke tijd aan het avondeten te kunnen beginnen. De wegen zijn echter zoals eerder gemeld beroerd. Onze vullingen rammelen zowat uit onze kiezen. Ook de auto heeft hier last van. Een geluid onder de auto vandaan belooft niet veel goeds. Korte inspectie leert dat de linker achter schokdemper aan de bovenzijde los is gekomen van het chassis en nu overdwars onder de auto wordt meegesleept. Gereedschap om deze volledig te demonteren ontbreekt, dus dezelfde kabel als waarmee de auto de vorige dag is opgestart dient nu als noodoplossing om de loshangende schokdemper op te binden. En het wordt alsmaar later, dus nog een beetje gas erbij. Het "roekeloze" rijden zorgt ervoor dat we in de modder vast komen te staan. Het is pikdonker om ons heen en uitstappen lijkt ons te gevaarlijk. De gids denkt daar kennelijk anders over en stapt samen met de chauffeur uit om de situatie te beoordelen. Ze besluiten voor- en achteruitrijdende bewegingen met de auto te maken en de gids duwt ondertussen uit volle macht aan de voorzijde van de auto mee. Het lukt, we komen los....maar de motor slaat weer af. Samen duwen ze de auto achteruit tot deze een klein gangetje heeft. De chauffeur springt in de auto, laat de koppeling opkomen en gelukkig slaat de motor weer aan.

Rond 20:00u zijn we uiteindelijk, moe van deze enorme lange en erg intensieve dag, bij ons volgende verblijf. Terwijl de mannen een kampvuur maken blijven wij nog in de auto wachten. Zodra de vlammen hoog oplaaien worden we begeleid naar onze kamer om ons wat op te frissen terwijl zij beginnen aan het bereiden van het avondeten. Helaas komt er nauwelijks water uit de douche dus schuiven we vrij snel aan bij onze gids en chauffeur die nu chef en co-chef blijken te zijn. Het eten wordt op z'n Afrikaans klaargemaakt. Potten en pannen op de veranda voor hun kamer. Modderstappen er tussendoor. Gelukkig wordt het eten zelf hygiënisch bereid en smaakt het ons goed. Na wat verhalen zoekt Miranda haar bed op. Ben staat nog wat te praten met de gids. We horen erg dicht bij de kamers een wrattenzwijn dat wordt gewurgd. Een leeuw is op zo'n 50m afstand bezig zijn avondmaal te verstikken. Oeps, de gids wordt hier toch een beetje zenuwachtig van en begeleid ook Ben naar de kamer. De volgende ochtend ontdekt Miranda pootafdrukken van een leeuw, inderdaad vlak bij ons verblijf. 

De auto start natuurlijk weer niet, de perfect gerepareerde accu bleek niet zo perfect gerepareerd. Er is een schroef met sluitring in de restanten van de oude accupool gedraaid in de hoop dat dit een goede verbinding blijft. Niet dus.....Ben vraagt om een steeksleutel en maakt hiermee verbinding tussen de massakabel en de restanten van de verbrande min-pool. De auto start maar de Diesel spuit als een malle uit de retourslang. Ben adviseert de chauffeur de motor uit te zetten en de slang iets in te korten zodat de lekkage, weliswaar tijdelijk, is verholpen. Daarna herhaalt zich het start ritueel en rijden we onze laatste uurtjes game-drive richting de exit gate. Als bonus, omdat we toch wel het een en ander hebben meegemaakt tijdens deze safari, bezoeken we een klein vissersdorpje. Leuk om even rond te kijken. De gids koopt voor ons een paar stengels suikerriet. In bijna heel Afrika zie je mensen op deze stengels kauwen. Hij wil ons dit ook laten ervaren. Je kauwt het zoete sap uit de stengel. Wat overblijft gooi je gewoon op de grond, net als iedereen. De gids is erg betrokken bij het promoten van toerisme in deze regio en staat uitgebreid de vissers te informeren over de voordelen van het toerisme. Leuk om zijn gepassioneerde verhaal te horen. Hij vertelde dat hij een campsite gaat starten en de grond hiervoor al toegewezen heeft gekregen. Wij, nieuwsgierig als we zijn, wilden daar wel even gaan kijken. Het bleek een avontuurlijke camping te worden bovenop een berg met uitzicht op lake Victoria (in de verte) en de stad Bunda. Alles bij elkaar waren we zo'n drie uur aan het hiken. De plannen zijn er, zoals bij heel veel Afrikanen, over de uitvoering en haalbaarheid twijfelen wij als nuchtere westerlingen nog een beetje. We genieten in de stad van een lunch met de gids en geven feedback over onze ervaringen en verbeter punten. De chauffeur is ondertussen met de safari auto naar de garage. We nemen een TukTuk terug naar de camping waar we een home-fresh-made pizza bestellen. Dit blijkt een groot succes. Zo'n heerlijke pizza hebben we in Afrika niet eerder gegeten. Daarna duiken we vermoeid ons tentje in en relaxen de volgende dag. Vanavond nog een nachtje hier en dan weer lekker de weg op. Het blijft Afrikaans genieten hier.