Op avontuur in Kgalagadi

In Gaborone hebben we een leuk klein hotel gevonden. In de buurt is een enorm groot en modern winkelcentrum met wat restaurants. Hier gaan we `s avonds een hapje eten. We besluiten een extra nacht in het hotel te blijven, zodat we zomaar eens een dag tijd hebben om te kunnen gaan shoppen. We hebben het hele jaar nog geen nieuwe kleding gekocht. Sommige van de oude kleding is ondertussen echt wel aan vervanging toe. Na een zeer luxe en voor ons uitgebreid warm ontbijt rijden we weer naar het winkelcentrum. We vinden al vrij snel wat leuke shirts en warme truien, tijd voor de lunch. De vorige avond hebben we in het restaurant waar we hebben gegeten, heerlijke stukken taart gezien. We zitten nog aardig vol van het ontbijt, dus we nemen koffie en delen een stuk taart. Dat delen is maar goed ook, want het blijkt een enorm groot stuk te zijn. We lopen nog een laatste rondje en gaan terug naar het hotel, waar we nog lekker even in de zon kunnen zitten. In de schaduw is het behoorlijk fris, zeker omdat er ook nog een dun windje staat.

Ten zuiden van Gaborone ligt een klein wildpark met een camping erin. Hier gaan we, nadat we boodschappen hebben gedaan, naartoe. Het campingplekje ligt aardig afgelegen. We kunnen warm douchen, maar dan moeten we wel eerst zelf de donkey opstoken. Na ruim 2 uur is het water genoeg opgewarmd om een douche te nemen in de open lucht. Ben neemt een snelle douche, want omdat de avond inmiddels is gevallen is de omgeving behoorlijk fris. De volgende dag pakken we eerst de tent in en gaan bij een uitzichtpunt op het gemak ontbijten. Ondertussen krijgt de zon een beetje meer kracht, dat is genieten. Veel dieren zien we niet in dit park, dus rijden we verder naar Mongonye om een kloof te bekijken. Het is hier net zo georganiseerd zoals bij de vorige kloof. Na de entree rijden we nog 5 kilometer, waar we op een open plek komen met een gammel bord waar wat informatie over de kloof staat. We moeten verder lopen. Op de gok nemen we het goede paadje richting de kloof, er is geen gids om ons de weg te wijzen. Hier stroomt geen water meer, dus we kunnen naar hartenlust klauteren over de rotsen door de kloof. Het voelt wat vreemd, maar het is wel indrukwekkend om te zien. Wanneer Ben bovenin de kloof om een hoekje gaat kijken wordt hij verwelkomd door het gekrijs van bavianen. Ze zien ons als indringers en we horen ze flink tekeer gaan. Wanneer we weer teruglopen zijn ze al snel weer rustig. Vlakbij de entree is een campsite waar we de nacht willen doorbrengen. Meestal ligt er hout klaar, zorgt iemand voor het hout of kunnen we het kopen. Deze keer moeten/mogen we zelf hout bij elkaar sprokkelen om een vuurtje te kunnen maken. Er ligt genoeg in de omgeving. Het wordt dan ook een groot vuur.

De volgende ochtend rijden we terug naar Gaborone, gelukkig maar een half uur rijden. Voor Miranda moeten we even een tandarts opzoeken. Niets ernstigs, maar het moet wel gebeuren. Gaborone is echt een grote moderne stad, een goede tandarts is dan ook snel gevonden. 

Voor de komende tijd hebben we nog niet echt plannen, we rijden in ieder geval richting het noorden van Botswana. Het land is best groot, gelukkig zijn de doorgaande wegen hier heel goed geasfalteerd en schieten we lekker op. Er is langs de wegen vaak niet veel bijzonders te zien. Geel gras, struiken, kale bomen, vaak verbrand landschap, best wel saai. Aan het eind van de middag stoppen we bij een vrij nieuwe camping op een boerderij, midden in het zand. De jongeman die dit beheert is heel enthousiast en is van plan er iets moois van te maken. Het toiletgebouw ziet er prima uit. Er is alleen geen warm water voor een douche. Jammer, daar hadden we best wel zin in.

We rijden door naar Kang, daar hopen we meer informatie te kunnen krijgen over een bezoek aan het Kgalagadi Transfrontier park. Een Zuid-Afrikaans echtpaar die we op de camping spreken zijn hier heel enthousiast over, het is zelfs hun favoriete park. We worden uitgenodigd op de koffie om de volgende ochtend om 08:00u al onze vragen aan hen te stellen. Gezellig om onder het genot van een kop koffie in de vroege ochtend ervaringen uit te wisselen. Wanneer we er naartoe willen, moeten we wel eerst kijken of er nog campsites beschikbaar zijn. Wat ook niet onbelangrijk is, is de mogelijkheid om te tanken. Zo`n 50 kilometer voor het park is de laatste pompstation, het park is enorm groot. Er zijn veel zandwegen, wat ervoor zorgt dat de auto veel meer diesel verbruikt. Hier moeten we dus goed op voorbereid zijn, zonder brandstof stranden in dit enorme park is een te groot risico. Er is een toeristen informatiecentrum dichtbij de camping. Hier gaan we dan ook naartoe. Het blijkt een heel gedoe met heen en weer bellen, naar een kantoor in Kang rijden (waar niemand ons iets wijzer kan maken) en weer terug. Wat het ook niet makkelijk maakt is dat het hoogseizoen is en veel accommodatie volgeboekt zijn. Daarbij bevindt het park zich ook gedeeltelijk in Zuid-Afrika . Wil je een accommodatie aan die zijde boeken moet dit via een andere instantie. Na een hele ochtend bezig geweest te zijn, zijn we eruit. We gaan 4 nachten het park in. De 1e en de 4e nacht kunnen we boeken wanneer we bij de gate zijn. De 2e en 3e nacht hebben we een chalet kunnen boeken, omdat de campsites al volgeboekt zijn, aan de Zuid-Afrikaanse kant. Aan die kant kunnen we ook brandstof kopen en indien nodig wat boodschappen aanvullen. Fingers crossed. We blijven nog 1 dag relaxen op de camping en dan gaan we op avontuur.

We rijden op tijd weg. De eerste 100 kilometer gaan soepel over asfalt, daarna nog ruim 100 kilometer over zandwegen. In 1e instantie lijkt dit prima te gaan, maar al snel is de weg behoorlijk gecorrodeerd. De weg is een flink grof wasbord geworden. Dit rijdt niet echt aangenaam en ook de auto wordt hier niet beter van. Rond een uur of 1 komen we bij de gate van het KTP aan. Het is een hele rustige ingang van het park. Het kan soms wel een maand duren voor er weer een bezoeker komt. Vandaag zijn wij de 2e, wat een drukte! Aangezien het zaterdag is kan de man bij de receptie niet bellen met het boekingskantoor om te informeren of er een campsite beschikbaar is. We kunnen alleen op de campsite naast de gate staan. Dat vinden wij ook prima. Er zijn 2 plekjes, waarvan er maar bij 1 een wc is. De keuze is dus snel gemaakt. We kijken uit over zand, droge struiken en bomen. We klappen de daktent uit, zodat we wat hoger zitten. Wie weet zien we dieren voorbij komen. Het maakt helaas allemaal niets uit. Al onze inspanningen ten spijt zien we slechts een enkele kudu voorbij komen en daar blijft het bij. Uiteraard maken we `s avonds een vuurtje, niet alleen voor de warmte. We hopen dat de dieren hierdoor op afstand blijven. We zitten naast de auto en hebben een aantal lichten aangedaan. Ineens zien we een jackal (jakhals) in het lichtveld scharrelen op zoek naar lekkere hapjes die wij misschien wel voor hem achtergelaten hebben. Hij trekt zich niets aan van ons, het licht en van het vuur. Oei, als de leeuwen nu maar wel op afstand blijven. De jackal komt later nog een keer rondsnuffelen en gaat verder zijn eigen gang. Wanneer we in bed liggen horen we een aantal leeuwen brullen, we blijven in de tent vannacht!

We zijn de volgende ochtend nog geen 10 minuten op pad of we zien 3 leeuwen langs de weg. Een moeder en 2 jonge mannetjesleeuwen. Zoals wij hen bestuderen, worden wij door hen bestudeerd. Ze lopen rustigaan dezelfde kant op als wij rijden. We kunnen ze dus mooi een tijdje volgen. Als we weer doorrijden komen we nog een leeuw en leeuwin tegen. Heel bijzonder. In het park is de weg ook niet al te best. We blijven hobbelen op de vele lange wasbord weggetjes. Op sommige stukken is het diep zand, maar we komen er goed doorheen. Wanneer we toe zijn aan een break, komen we bij een punt waar we een mooi uitzicht hebben. Ben stuurt de auto van de weg af en dan zitten we ineens vast in het diepe zand. Daar weten we inmiddels gelukkig wel raad mee. We gaan eerst genieten van het uitzicht met een kopje koffie of thee, we laten de banden daarna leeglopen tot 1 bar en scheppen het meeste zand achter de wielen weg. Wanneer Ben de auto in z`n achteruit zet rijdt hij met alle gemak het zand uit of er niets aan de hand is. Dan natuurlijk de banden weer wat oppompen en weer door.

We zien af en toe een oryx en wat paartjes steenbokantilopes.  Dwars door het park loopt een centrale weg, aan de kant van Zuid-Afrika. Langs deze weg zijn er verschillende waterholes aangelegd. Sommige zijn leeg, bij anderen is er wel water maar geen dier te bekennen en bij weer andere zien we gelukkig wel dieren. We overnachten 2 nachten in een chalet, waar we zelf kunnen koken. Het ligt op een afgesloten terrein, zodat we met een gerust hart rond kunnen lopen. Overdag rijden we rond in het park en stoppen bij de waterbronnen. Het is mooi om te zien hoe de rangorde is bij de verschillende dieren onderling. Wanneer er een groep gnoes bij een waterhole komt, gaan de oryxen opzij. Komt er een jackal, dan rennen de gnoes weer snel weg. Loopt de jackal weg, dan vliegen de vogels naar de waterbron. Je ziet dat de jackal weer terug rent om een vogeltje te grijpen. De springbokken staan in de buurt geduldig te wachten. Zij komen altijd als laatsten aan de beurt. Ook tussen de gnoes en oryxen onderling is het geregeld een gevecht om het water. Het is geweldig om naar deze interactie te kunnen kijken. Kopje koffie erbij en genieten van alles wat er te zien is.

Ondanks dat het landschap droog is, is er afwisseling in. We gaan een weg in die door duinen gaat. Je ziet niet altijd wat er na de top van een duin is. Tot we plots op een groep struisvogels stuiten die vlak na de bult staan. Gelukkig kunnen we op tijd stoppen. Op verschillende plekken is er de mogelijkheid om te picknicken. Het ziet er leuk uit met een afdakje boven de tafels. De vogeltjes weten dat er dan iets te halen valt en komen dan ook in grote getalen op ons af.

We zijn blij dat we de 2 nachten in het huisje konden slapen. Het is `s nachts behoorlijk afgekoeld. In de ochtend gaf de thermometer in de auto 3 graden aan. Overdag wordt het steeds een beetje warmer, zelfs 34 graden, wat een verschil. De laatste nacht in het KTP slapen we weer in ons tentje. Bij het vuur komt er deze keer een vos kijken op nog geen meter afstand. Wat een schattig beestje. De nacht verloopt rustig, geen leeuwen gehoord. Voordat we terug naar Kang gaan, rijden we nog een rondje door het park langs allemaal lege meren (pannen). Het is een afwisselend en prachtig gezicht. Heel af en toe zien we een oryx of een steenbokje. Wanneer we het park verlaten rijden we nog vele kilometers over zacht zand en wasbordweg. Dan komt de volgende uitdaging. Eigenlijk niet echt een uitdaging, want we hebben nog een reservetank diesel achterop, maar we hebben geen zin om die in de auto te gieten. De navigatie geeft het nog te rijden kilometers aan, die in eerste instantie lager is dan de kilometers die we, volgens de boordcomputer van de auto nog kunnen rijden. Tegen de tijd dat we nog zo`n 30 kilometer moeten gaan, zien we dat de meters andersom staan. Het lijkt erop dat we het niet gaan halen en toch de reserve jerrycan met diesel moeten legen in de auto. We hebben alsnog geen zin en wagen het erop. 15 kilometer verder geeft de auto aan dat we nog 0 kilometer kunnen rijden, maar hij blijft het doen. Vol spanning rijden we verder. Gelukkig halen we het pompstation zonder dat de motor zonder diesel komt te staan. Als dit wel gebeurt is het best even een klusje om alle lucht weer uit het brandstof systeem te krijgen. Er ging bijna 80ltr in de tank. Daarna maar eens opgezocht hoe groot de tank eigenlijk is, dit blijkt 87ltr te zijn volgens verschillende bronnen op Google. Dat was weer een leuke uitdaging. Na het tanken gaan we terug naar de campsite waar we voor deze wildernis ook gestaan hebben. Ondanks dat we een paar dagen veel in de auto hebben gezeten, rijden we toch de volgende dag naar Maun. Dit was een rit van 550 kilometer. Gelukkig zijn in Botswana de doorgaande wegen goed geasfalteerd zonder potholes.

In Maun zijn we al eerder geweest en ook de campsite waar we naartoe gaan is voor ons inmiddels bekend terrein, een heerlijke plek. We maken plannen, want de reis loopt over een paar weken echt op z`n eind. Wat willen we nog graag doen en zien. We willen voor een laatste keer toch nog een keer naar Moremi en Chobe, we krijgen geen genoeg van het kijken naar de wilde dieren. De dieren migreren "achter het water aan", we hebben ons laten vertellen dat het water momenteel in deze parken is. Dat geeft ons goede moed. Aangezien het hoogseizoen is, kunnen we misschien moeilijk ergens terecht. Onze verwachting is dat veel campsites in het park fully-booked zullen zijn. We besluiten naar een reisbureau in de stad te gaan. Het was even een puzzel, maar we zijn eruit gekomen. We nemen eerst nog een rust- en klusdag waarna we een week deze mooie parken in trekken.