Peace of Mind

Op wat snotteren na zijn we allebei weer fit genoeg om verder te rijden. Het enige park in Tanzania wat nog op ons lijstje staat is het Ruaha national park. Vanaf Morogoro rijden we naar Iringa. Het asfalt rijdt over het algemeen heel prima. Het is de drukte en al die kleine dorpjes die ervoor zorgen dat we niet opschieten. Het is nogal heuvelachtig. Vooral de vrachtwagens hebben hier last van. Ze komen met een slakkengangetje de heuvels op en rijden er ook heel voorzichtig weer vanaf. Dat is maar goed ook want we zien heel veel vrachtwagens langs de weg stil staan met pech. Ook zien we regelmatig omgevallen vrachtwagens. Meestal zijn het 2-baanswegen. Inhalen is niet altijd mogelijk zodat we achter de vrachtwagens aan moeten sukkelen. Zo af en toe treffen we een vrachtwagen die flink veel zwarte rook uitblaast. Niet echt lekker en ook lastig voor ons zicht, zeker als we zo'n dikke-zwarte-rookproducerende-machine in willen halen. Wanneer we onderweg zijn zien we goed dat het regenseizoen zo goed als voorbij is. Heel af en toe hebben we nog een klein buitje. Het gras is niet meer overal zo groen. We passeren riviertjes waar eigenlijk niet heel veel water meer in zit. Het volgende regenseizoen begint pas weer in november. Zou er wel genoeg water zijn gevallen(?). Natuurlijk hebben we fikse buien op ons dak gehad. Voor ons is de regen over het algemeen heel erg meegevallen, maar voor het land is het misschien wel wat weinig geweest. We rijden langs een gebied wat Baobab valley heet. Er staan enorm veel baobabs. Kilometers lang strekt het gebied zich uit. Op de heuvels zien we alleen maar overwegend kale baobabs staan. Na een kort onderzoekje komen we erachter dat deze enorme boom zijn bladeren verliest aan het begin van de droge tijd. 

Bij Iringa overnachten we bij een rustige camping waarna we doorrijden naar Ruaha. De laatste 80 kilometer naar het park is onverhard met flink wat putten en onregelmatigheden. We besluiten voor het park nog een campsite op te zoeken. Het is een eenvoudige camping, maar wel met een schoon toilet. Altijd weer fijn. Voor de douche wordt een grote ton gevuld met warm water. Deze ton staat op een stellage die boven het toiletgebouw uitsteekt. Voor de jongens die de ton vullen is het een heel gesjouw met emmers warm water. Wanneer je de kraan van de douche opendraait loopt het water van boven naar de douche en heb je een heerlijk warme douche. Niet te lang wachten met douchen, anders is het water in de ton alweer afgekoeld. 

`s Avonds maken de jongens een kampvuur speciaal voor ons. Ze komen er gezellig bij zitten voor een praatje. We vragen ze of er wel genoeg regen gevallen is. Gelukkig geven ze aan dat de hoeveelheid water die gevallen is normaal is. De boeren uit de omgeving zijn blij, de oogsten zijn gelukt. We horen ook weer dat het met de werkgelegenheid niet goed gesteld is. 1 van de jongens heeft gestudeerd in Dar es Salaam en kon vervolgens geen werk vinden in zijn richting. Hij loopt nu mee op de camping. Wie weet kan hij iets verder gaan doen in het toerisme. Het is niet de eerste keer dat we horen dat afgestudeerde jongeren geen werk kunnen vinden.

De volgende ochtend doen we rustig aan. Na de lunch rijden we naar het park. Wanneer je een ticket koopt is deze 24 uur geldig. Zo kunnen we `s middags een gamedrive door het park doen, overnachten op een campsite in het park en de volgende ochtend weer verder. Door het park loopt de Ruaha rivier, prachtig om te zien. Bij een uitzichtpunt stappen we uit. Links aan de overkant staat een grote groep olifanten in het water. Vanaf onze kant zien we 2 olifanten al toeterend richting de groep rennen. Hun staarten en slurfen zwaaien alle kanten uit. Waarschijnlijk zijn ze blij deze groep te zien. Aan onze rechterkant loopt een grote olifant op zijn gemak het water in. Ook hij loopt naar de overkant. Verder liggen er krokodillen en nijlpaarden langs de kanten. Dat was weer een magisch momentje. Wanneer we weer verder rijden zien we op korte afstand impala`s, zebra`s, giraffen, een nijlpaard uit de modder komen en nog meer olifanten. Hier kunnen we geen genoeg van krijgen. Natuurlijk proberen we grote katten te spotten, maar die gaan we in dit park jammer genoeg niet zien. We overnachten op een campsite langs de rivier, onder een enorme baobab. Er staat geen hek om de campsite heen, dus stoken we een vuur voor het donker wordt. Zo hopen we de dieren op afstand te houden. We horen de nijlpaarden brommen in de rivier. De hele nacht hebben geen andere dieren gehoord. Wanneer we de volgende dag verder rijden zien we niet heel veel dieren meer. Af en toe een impala, waterbuck, wrattenzwijn en kudu. Het is een mooi gebied om doorheen te rijden. Voor de 24 uur zijn afgelopen rijden we het park weer uit. We nemen een andere onverharde weg dan die van de heenweg. Nou, de weg op de heenweg was niet best, maar deze slaat alles. We rijden door bossen, over bergen en langs dorpjes met hun plantages. De route is mooi, maar de weg is, laten we zeggen: heel uitdagend. De regen heeft heel veel geulen in de weg veroorzaakt. Daarnaast zijn er veel putten en rotsen om overheen te rijden. Pole Pole dus. Gelukkig hebben we de tijd, dus Hakuna Matata, geen zorgen en geniet van het moment. Aan het eind van de middag bereiken we de doorgaande weg, waar we al vlug een campsite vinden.

De volgende dag rijden we door naar Mbeya. Daar staan we op een koffiefarm in de tuin van de (Duitse) eigenaar. Deze tuin wordt bijgehouden door zijn vrouw. Dat is goed te zien. Het staat er allemaal prachtig bij, vol met bloemen. Ook op deze farm krijgen we een rondleiding van de eigenaar. Er komt heel wat bij kijken voordat je een lekker bakkie koffie kunt zetten. We zitten in de bergen waardoor het `s avonds flink afkoelt. We pakken onze warme deken er maar weer bij. Het plan is om hierna naar Malawi te rijden.

We slapen een nachtje in het hotel Peace of mind, dat belooft wat. Bij het hotel hebben we in ieder geval geen last van de geluiden van het stadje. Het hotel is geverfd in hele felle kleuren. We krijgen de blauwe kamer toegewezen. Deze kamer hangt vol met kleurige doeken en gordijnen. Daarnaast staat er ontzettend veel prullaria. Of dit zo goed is voor je Peace of Mind??? De volgende dag rijden we direct richting de grens met Malawi. Ondertussen is het al een uur of 4, dus besluiten we nog een camping voor de grensovergang op te zoeken. We hebben gelezen dat de grens oversteken met Malawi nogal wat tijd kan kosten, dat wordt dan morgen. De camping is een grasveldje midden in een dorpje. De kinderen komen direct om ons heen staan. Heel gezellig, maar we hebben geen idee wat ze allemaal roepen. Hun Engels blijft hangen bij: How are you?, tellen en het alfabet. Wanneer de beheerder komt geeft hij ze een bal, waarmee ze met elkaar aan de gang gaan. Wanneer het donker begint te worden en de kinderen op huis aan gaan, maken we onze avondmaaltijd klaar. Dit alles onder het genot van een heerlijke Afrikaanse muziek van de buren. Vanaf een stukje verder horen we flessengerinkel van een bananenbierfabriek. We zien vuurvliegjes ronddwalen. Dit is weer een fijn momentje. Dit geeft ons een wel een Peace of Mind.

Het uitstempelen bij de grens vanuit Tanzania verloopt soepel. Zoals verwacht moeten we bij het instempelen van Malawi een hele tijd wachten. We hebben onze paspoorten met de vooraf aangevraagde visa ingeleverd. Wij dachten: een stempel is zo gezet, maar dat gaat hier toch niet zo vlot. Ook het afstempelen van het carnet kost een hoop tijd. Ondertussen wachten we rustig af. Na 2,5 uur rijden we dan toch Malawi in. Malawi is een van de armste landen in de wereld. Dit is goed te zien aan de winkeltjes en kraampjes langs de kant van de weg. Waar je in andere landen vaak behoorlijk wat keus hebt in groente en fruit (wat je langs de weg koopt) zijn hier de kraampjes leeg. Zo af en toe zien we tomaten en wat uien liggen. We hebben nog wat voorraad bij ons. Daarna gaan we wel zien hoe het gaat uitpakken. In de winkeltjes kun je vaak wel droge waren kopen zoals rijst en pasta, koekjes en chips. We kunnen ons dieet altijd nog daaraan aanpassen ;).

De eerste campsite in Malawi is bij een community project. We staan bijna direct aan het meer. Het water van het meer staat erg hoog. Zo hoog heeft het nog maar zelden gestaan. Hierdoor is het hele strand verdwenen. Gelukkig is er een schommelstoel en een hangmat waar we heerlijk op kunnen relaxen. We laten de was doen, zodat de mensen van het project hier wat extra mee kunnen verdienen. Het ziet er niet naar uit dat het nog gaat regenen. Zo kan het wasgoed lekker drogen. Nu we de grens met Malawi over zijn is ook de tijd een uur verschoven. We lopen weer gelijk met Nederland. Het nadeel is dat het nu al voor 6 uur donker is. Echt wel ongezellig. Meestal zorgden we ervoor dat we nog net in het licht konden koken. Nu moet het in het donker. Op zich natuurlijk niet heel erg, we hebben genoeg lampen bij ons. Het nadeel van die lampen is dat de insecten ze ook heel leuk vinden en erop af komen. We hebben 2 lampen die rood licht geven, waar de insecten niet zo snel op af komen. Dit rode licht is echter niet ideaal om bij te koken. De temperatuur blijft ook `s avonds aangenaam. De deken gaat weer terug in de kist.

De volgende stop is niet veel verder. De Belgische eigenaresse van la Rondavelle heeft voor ons wat kleine items meegenomen uit België. Speciale dingen voor onze waterzuivering en de benzinebrander. Naast wat kamers is er ruimte om te kamperen. Ook nu staan we dichtbij het meer. We blijven hier een paar nachtjes. Overdag maken we wandelingen, lezen, doen wat klusjes  en gaan zwemmen in het meer. 

We trekken verder en gaan de bergen in richting Livingstonia. De weg langs het meer gaat heel goed. Er zijn wel wat potholes, maar het is goed te doen. Daarnaast is er heel weinig ander verkeer. Wel lopen er veel mensen langs de weg. We slaan af om richting de bergen te gaan. We twijfelen heel even of het wel een weg is. Het is een smalle zandweg. Even later komen er heel veel stenen. Heel langzaam kruipen we over de stenen weg met heel veel haarspeldbochten. Af en toe zien we een glimp van lake Malawi. We komen uit bij Mushroom farm. Hier is een campsite/lodge/boerderij op een klif. We zetten de auto neer bij de rand van de klif. We hebben een geweldig uitzicht over het dal en het meer. Ook vanaf het toilet en de douches heb je dit uitzicht, erg leuk gemaakt, feitelijk ontbreekt er een muur waardoor je van dit spectaculaire uitzicht kunt blijven genieten. Na de lunch gaan we een stukje lopen. We worden geroepen door een vrouw die zegt een restaurant te hebben. Ze laat ons haar handgeschreven menu zien. We besluiten bij haar koffie/thee te drinken. Ze heeft een open hutje met een tafel en stoelen en een geweldig uitzicht. Ze brengt de koffie. Helaas zit alle koffieprut nog in de kan. De lemonthee smaakt rokerig. Het water is in een open pan op een vuur gekookt. Dit was weer een bijzondere ervaring. Onder begeleiding van een gids lopen we de volgende dag naar een nabij gelegen waterval. Behalve dat het uitzicht geweldig is, gaan we ook naar een grot achter de waterval. Dit geeft ook een bijzonder effect. Voor het diner schuiven we aan tafel met andere gasten van de lodge. Ieder komt uit een ander deel van de wereld en reist op zijn manier. Heel leuk om wat ervaringen uit te wisselen.

Een uurtje later dan gepland rijden we richting het Nyika national park. De voornaamste reden om dit park te bezoeken zijn de landschappen. Er leven olifanten, zebra`s en diverse soorten antilopen. Zien we deze dieren, dan is dat mooi meegenomen.  Onderweg tanken we bij het laatste pompstation voor het park. We kunnen er niet pinnen. Gelukkig is er wel een atm in het stadje, zodat we de nodige kwacha kunnen bemachtigen. Na het tanken doen we nog 'even' boodschappen. Minstens 6 winkeltjes en een bezoek aan de groente en fruit markt verder, kunnen we weer door. Weer een uur van onze reistijd af. het is nog een aardig eind rijden naar het park toe. Daar moeten we ook nog 1,5 uur rijden naar de campsite. Hopelijk komen we er voor het donker aan. De weg er naartoe is niet heel erg goed aangegeven, eigenlijk helemaal niet. Onze navigatie app stuurt ons nogal eens op bijzondere weggetjes. We vragen ons dan ook wel eens af of het überhaupt wel een weg is. Waarschijnlijk kiest de app de kortste route, maar dit is zeker niet altijd de snelste route. Om half 4 komen we bij de gate van het park. We mogen nog naar binnen en staan precies voor het donker op de campsite. We worden begroet door de beheerder. Hij maakt snel een kampvuur voor ons. Heel fijn. We zitten op ruim 2.000 meter hoog, waardoor de temperatuur flink zakt. Na een frisse nacht rijden we naar de hoogste berg van het park, Nganda peak. Onderweg zien we zebra`s, roan antilopes, bushbucks en reedbucks. Vooral de roan antilope is een bijzonder dier om te zien. Het laatste gedeelte de berg op doen we te voet. De helling is te steil om ertegen op te rijden. Het uitzicht op de top is geweldig. Op het gemak rijden we weer terug naar de campsite met nog een stop voor een broodje. Voordat we de volgende dag het park weer verlaten maken we nog een tourtje door het park.

We rijden naar het naastgelegen Vwaze park. Er is daar 1 campsite/lodge. Langs het meer staan een aantal huisjes, gemaakt van hout en riet. Wanneer we aangeven te willen kamperen, mogen we de badkamer van een huisje gebruiken voor 10 dollar per persoon. Wanneer we in een huisje willen slapen kost ons dat 10.000 kwacha. Dat wil zeggen, 10 dollar, een beetje vreemd. De keuze is al snel gemaakt, we slapen in het huisje. Het stelt niet heel veel voor, maar slapen heerlijk. `s Nachts horen we regelmatig het knorrende geluid van de vele nijlpaarden die in het meer leven. We willen graag door het park rijden. Het is niet heel groot, maar er schijnen veel olifanten te leven. We gaan op pad. Veel van de wegen zijn niet goed begaanbaar. We moeten zoeken naar de juiste weg. binnen no time vliegen er heel veel tseetsee vliegen op de auto. Deze vliegen steken gemeen. Tijdens deze reis zijn we erachter gekomen dat Ben allergisch is voor een steek van deze vlieg. Al met al voelt het niet fijn. We zien een paar verdwaalde impala`s en kudu`s. We besluiten het park te verlaten. Over een mooi tussendoorweggetje rijden we naar Mzuzu. Dit is een wat grotere plaats met een grote supermarkt (hopen we). We overnachten op een campsite van Italiaanse eigenaren, waar we (hoe kan het ook anders) heerlijke pizza eten. De supermarkt blijkt inderdaad groot te zijn. Dat is een tijd geleden dat we zo`n complete winkel hebben getroffen. Het blijkt echter wel een flink dure supermarkt te zijn. Op zich niet gek, want bijna alles moet geïmporteerd worden. Wanneer we buitenkomen staan er uiteraard wat mannen bij de auto die ons van alles willen verkopen. We kopen nog wat bananen en een avocado, leggen de boodschappen in de auto en gaan er snel vandoor. We rijden richting het zuiden langs lake Malawi en eindigen op een campsite langs het strand. Lekker weer een paar dagen relaxen aan het water. Pease of Mind....