Malawi, "The Warm Heart of Africa". En dat is ook zo...

We vinden een stukje paradijs in Malawi, Ngala Beach Lodge. De camping staat zowaar vol met kleine tentjes en een andere overlander. We parkeren de auto vlak bij het strand en hebben een mooi uitzicht over het meer. De volgende ochtend vroeg vertrekt de groep waardoor alle kleine tentjes toch weer verdwijnen en ook de andere overlander gaat weer op pad. Dus….toch weer alleen op de camping. Het blijkt een heerlijke plek om lekker niks te doen. We blijven hier drie nachten staan, voor ons bijna een record. Na nog een andere camping aan het meer te hebben bezocht waarbij we op het strand stonden vertrekken we richting Ntchisi Forest. We rijden het bos in en de berg op, aan het eind van dit offroad weggetje zetten we de auto neer voor een nachtje wild kamperen. Er loopt een wandelpad naar de top van de berg waar we beloond worden met mooie vergezichten. Het laatste stuk terug lopen we over de weg en zien een oude man op de weg liggen. Zijn jas keurig uitgespreid onder hem dus waarschijnlijk een lekkere slaapplek voor hem. Wel vreemd, gelukkig zagen we dat hij het nog wel deed en zijn maar doorgelopen. Het wordt al vroeg donker en vooral kouder, de temperaturen ’s nachts zijn steeds lager aan het worden. Zeker wanneer we wat hoger in de bergen zijn. Na de zonsondergang klappen we de tent uit en genieten van een lekkere warme maaltijd.

Op naar Lilongwe, daar hebben we wat herinneringen uit 2015 en 2016 toen we hier vrijwilligerswerk hebben gedaan. Mbuya Camp was in die jaren een heerlijke plek met veel reizigers, een zwembad en een hoop gezelligheid. Helaas…..ook hier heeft Covid in combinatie met een nieuwe eigenaar zijn sporen achtergelaten. Het zwembad lijkt meer een groentesoep, bar en restaurant zijn gesloten, bovendien zijn wij wederom de enige gasten. De manager herinnerde zich de vibe van eerder nog goed. We hebben hem bemoedigend toe gesproken dat hij die vibe terug kan halen mits er wat meer aandacht aan de camping wordt gegeven. Ben benieuwd of dit gaat gebeuren. Na een nachtje lekker uitgerust te hebben gaan we te voet het gedeelte van Lilongwe verkennen dat we ons nog herinneren van ons eerdere bezoek. We lopen langs een craftmarket, dit blijkt de craftmarket te zijn die vroeger op de hoek bij Kiboko Town Hotel was. We kopen een paar souvenirs om weg te geven wanneer we weer in Nederland zijn en lopen zowaar Maxwell tegen het lijf. Hij heeft in het verleden een paar sleutelhangers met naam voor ons gemaakt. Ook nu bestellen we er een paar, erg leuk om een “bekende” tegen te komen. De andere shop houders hebben natuurlijk in de gaten dat we wat spulletjes kopen en we worden door ieder uitgenodigd om vooral toch ook even in hun shop te komen kijken. “Welcome, looking and touching is free”, zo gaat het altijd. We zoeken specifieke items die er niet blijken te zijn, dat maakt het doorlopen al een stuk eenvoudiger. Een stukje verderop beginnen we de omgeving te herkennen. We lopen langs de bushalte en tuktuk standplaats waar we vroeger vaak zijn in- en uitgestapt. Langs de shoprite en over het kruispunt waar de craftmarket voorheen was gevestigd. Het Kiboko Town Hotel zelf is opgedoekt en op de begane grond zijn een paar kleine winkeltjes gevestigd. Achter het hotel was een mooie binnentuin waar we regelmatig van de lunch genoten, helaas ook deze is niet meer open. Dan maar verderop naar een coffee bar. We komen door een lange smalle gang en lopen via een ruime rotatie trap naar boven, hier arriveren we in een grote ronde ruimte. Heeeejjjj…. wacht eens even, hier hebben we indertijd wel eens heerlijk Japans gegeten. Het restaurant had toen een geweldige sfeer en heerlijk voedsel. Nu serveert de nieuwe eigenaar Koreaans voedsel en kun je er een lekkere kop koffie drinken. Voor de lunch nemen we een tuktuk naar Crossroads hotel en mall. Daar hadden we in 2016, helaas pas op onze laatste dag daar, een leuke koffieshop gevonden waar ze heerlijke cappuccino schenken en lekker gebak serveren. We struinen wat winkeltjes af op zoek naar een t-shirt voor Ben. Nergens een XXL te vinden. Dan laten we ons door een tuktuk weer terugbrengen naar het ons bekende centrum. De groente en fruit markt blijkt nog altijd te zijn waar hij al die jaren al was, echt een feest om overheen te lopen. De opdringerige verkopers komen aansjouwen met alle producten waarvan zij denken dat wij die nodig hebben. Continu een paar man om je heen. Omdat we lopend zijn kopen we vandaag niet zo veel, morgen komen we terug met de auto om inkopen te doen. Voor ons tweede nachtje bij Lilongwe zoeken we een andere camping op, net buiten de stad. Aan de bar eten we heerlijke samosa’s en drinken wat. Voor we de volgende dag richting Zomba vertrekken doen we wat boodschappen, bezoeken de groente markt en gaan nog even een heerlijke cappuccino drinken bij Crossroads.

De afstand naar Zomba vinden wij te groot om in één dag te rijden dus we overnachten onderweg bij een Pottery. Hier vinden we een leuke nieuwe mok voor Miranda. In Zomba komen we ’s middags bij een backpackers lodge aan, tijd genoeg om een wandeling te maken. We lopen langs de golf baan en zien een coffeeshop. Eerst maar even een bakkie dan, wandelen kunnen we daarna nog. We wandelen een rondje en zien ook hier de gevolgen van de cycloon die eerder dit jaar het zuiden van Malawi heeft geteisterd. Een behoorlijk stuk weg is weggespoeld, lopend kunnen we er gelukkig nog wel langs. Bij de lodge staat een prachtige witte boom met daaronder een emmer met een kraantje. Dit soort stellages hebben we in bijna alle landen waar we geweest zijn gezien. Bij deze emmers staat meestal ook een zeeppompje om je handen te wassen. Het vuile water stroomt heel vaak direct op de grond. Heel soms staat er een teil onder om het water op te vangen. We hebben het idee dat dit sinds covid vaker overal te zien is. Terug bij de auto eten we wat en gaan net zoals altijd op tijd ons warme daktentje in. De camping ligt aan de voet van het Zomba plateau waar we met de auto omhoog kunnen rijden. Onderweg zien we tientallen vrouwen met enorme takkenbossen op hun hoofd de berg aflopen. Heel indrukwekkend dat deze vrouwen en soms ook jonge kinderen dit doen. Verder zijn er mannen die hun hele fiets hebben volgestouwd met houtblokken. Fietsen is niet mogelijk, dus met de zware volgeladen fiets aan de hand, zonder remmen, lopen ze de berg af. De weg, voor zover je het nog een weg kunt noemen, bevat diepe geulen als gevolg van hevige regenval. Andere stukken rij je over grove stukken steen, stapvoets om de banden heel te kunnen houden. We stoppen om bij een mooie waterval te kijken.  Er zijn een aantal view point met uitzicht over Zomba town en de weide omgeving. Er hangt een behoorlijke smog-laag die we vanaf deze hoogte eigenlijk pas goed in de gaten hebben. Er wordt veelal gekookt op houtskool en het afval wordt nog altijd gewoon ergens langs de weg of bij de huizen verbrand. Dit verklaart de aanwezigheid van die smog laag, jammer want hierdoor is het uitzicht wat beperkt. We kunnen alsnog vrij ver kijken en zien een grote krater-berg voor ons en lake Chilwa links.

Voor de lunch gaan we op zoek naar een schaduwplek. We nemen de buitenste rondweg op het plateau, deze lijkt toch een stuk beter begaanbaar te zijn. Na een poosje rijden vinden we schaduw op een vlak stuk. Het is wel midden op de weg, maar we hebben deze ochtend nog geen andere auto`s gezien. We nemen de gok om daar te stoppen. Gelukkig komt er tijdens de lunch geen auto voorbij. We vervolgen de route, dit is korter dan wanneer we de weg terug nemen. Dat hebben we geweten. De weg wordt smaller en de struiken groeien hier en daar over de weg. Op onze navigatie app staat aangegeven dat de weg breder gaat worden, dus rijden we nog even door. Helaas is dit niet het geval. Er is geen mogelijkheid meer om te keren, langzaam aan rijden we verder. De weg wordt steeds hobbeliger door diepe geulen, flinke stenen en putten. Daarnaast komen we gedeeltes tegen die aardig modderig zijn. En dan ineens staan we stil, we zitten vast. De weg is heel smal met aan de linkerkant een afgrond en de rechterkant een bergwand. De geulen zijn te diep voor de auto, waardoor we met de onderkant op de weg zijn beland, onze derde "buiklanding" tijdens de reis. Na wat stoeien met de zandplaten en stenen die we voor de wielen leggen komen we gelukkig weer los. We hebben de weg al een eindje te voet verkend en komen daar nog meer uitdagingen tegen. Terwijl Ben heldhaftig weer achter het stuur is gaan zitten, loopt Miranda voor de auto uit. Toch maar wat afstand proberen te bewaren, ook voor Miranda best spannend als er zo'n grote bullbar vlak achter je aan komt. Op deze manier hebben we sneller de knelpunten in de gaten. Gelukkig kunnen we nog hier en daar door het struikgewas rijden. Op een aantal punten is de grond weggeslagen, waardoor je zo de afgrond in kunt kijken, best wel spannend. We komen op een wat open stuk waar een hele stapel houtblokken midden op de weg ligt. Waarschijnlijk rijdt hier nooit iemand meer met een auto, wat wij helemaal begrijpen. We leggen de blokken aan de kant en kunnen weer verder. Gelukkig is de weg niet heel lang meer en zijn we blij wanneer de weg weer wat breder wordt en zowaar op een weg begint te lijken. We nemen onszelf (weer) voor om de volgende keer bij twijfel toch maar op tijd om te keren, voordat het zo smal wordt dat keren geen optie meer is. Dat was deze keer veel sneller geweest. Voor we in Zomba town zijn bezoeken we bij een camping van Italiaanse eigenaren. We verwennen ons met een heerlijk Italiaans ijsje. We rijden nog even de stad in om de auto te laten wassen, waarna we terugrijden om de tent op te zetten.

Liwonde national park is het volgende doel. Onderweg zien we een vrachtwagen volgeladen met mensen. Vooral tijdens de weekenden zie je deze vrachtwagens volgeladen rijden. Dit is waarschijnlijk een goedkope manier om familie op te zoeken elders in het land, maar of het veilig is? Het is niet zo ver rijden, dus met de lunch staan we weer op een nieuwe plek. Het is een lodge/campsite in het park met 2 verhoogde vlonders als uitzichtpunt over de omgeving. Vanaf een vlonder zien we waterbucks, wrattenzwijnen en olifanten langs lopen. Wat een mooie plek hebben we weer gevonden. De volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren voor een game drive. Met een aantal andere reizigers laten we ons rondrijden in een safari auto. We zien nog veel meer waterbuck, kudu`s, wrattenzwijnen, impala`s en gelukkig ook nog wat olifanten. Op het moment dat we terugkeren richting de lodge klinken er hard kloppende geluiden van onderuit de auto. O jee, wat is dat? De chauffeur kruipt onder de auto en rommelt wat. We rijden weer door, maar het geluid is niet weg. Nog maar weer stoppen. Zo gaat het een aantal keer. Heel rustig aan rijden we terug naar de lodge. Dat hebben wij weer, is het onze eigen auto niet die problemen heeft, is het de safari auto wel! Een uur later dan gepland komen we langzaam rijdend uiteindelijk toch aan bij de lodge. Met de andere reizigers kletsen we wat na onder het genot van een bakkie koffie. `s Middags gaan we mee met een bootsafari, net als 3 andere reizigers die vanochtend ook mee waren met de gamedrive. Heel gezellig. We moeten 5 minuten lopen over smalle paadjes naar de boot. We zijn nog maar net op weg of we komen een olifant tegen. Dit specifieke exemplaar is bekend bij onze begeleiders en schijnt niet van mensen te houden waardoor we even moeten wachten. Omdat hij langzaam grazend onze kant op komt moeten we een stuk teruglopen. We zoeken de schaduw van een boom op en wachten. Nog een keer verplaatsen wij ons verder van zijn pad af waarna we eindelijk we per 2 onder begeleiding verder mogen lopen. De olifant is een eindje verderop druk bezig met het verschalken van takken. Tijdens het bootritje zien we olifanten baden in de rivier en veel krokodillen liggen die relaxed liggen te zonnebaden. Nijlpaarden wentelen zich nog eens even om in het water, het is prachtig om te zien. Zeker wanneer de zon ondergaat. Op dat moment belt Wouter. Tijdens het videobellen kan hij meegenieten van de zonsondergang, terwijl we erg dicht langs een badderende olifant varen. Een bijzonder magisch moment voor ons allemaal.

Wanneer we `s avonds bij het restaurant wat eten zijn er ook 2 Duitse backpakkers. Zij zijn, net als wij, de volgende dag van plan naar Cape Maclear te gaan. Zij reizen met het openbaar vervoer. De afstand die ze moeten afleggen is nogal lastig te doen en erg tijdrovend met het openbaar vervoer dus stellen we voor dat ze met ons meerijden, waar ze heel blij mee zijn. Na het ontbijt proppen we al onze bagage van de achterbank achterin, wat nog maar net gaat. In Cape Maclear zetten we ze af in de lodge waar zij willen verblijven. Voor ons is hier geen geschikte kampeerplek en na wat zoeken parkeren we onze auto bij Fat Monkeys op een plekje direct aan het meer. We ontmoeten andere overlanders en kunnen weer eens ervaringen uitwisselen over zaken waar we tegenaan lopen. Fijn om met iemand te kunnen praten die begrijpt voor welke uitdagingen je als overlander komt te staan. Sinds de cycloon staat het water in het meer erg hoog, waardoor er geen strand meer is. We hebben gehoord dat er tijdens die cycloon net zoveel water gevallen is als normaal in 2 jaar. Niet voor te stellen. Hierdoor zijn ook aardig wat oogsten mislukt. We blijven hier een paar dagen, genieten van de zonsondergangen. Lopen het dorpje in voor een drankje en wat boodschappen. Doen een boottochtje, waarbij we gaan snorkelen. We zien prachtige blauwe vissen. Onze gids is zo handig om met zijn blote handen een paar vissen uit het water te vissen en aan ons te laten zien. De temperatuur is overdag zo rond de 28 graden, in de avond zakt deze iets terug richting de 20. De zon gaat op om 6.03 uur en onder om 17.20 uur. De nachten zijn gelukkig (nog) niet zo koud. Wij hebben het nog steeds heel goed hier in Afrika en realiseren ons meer dan eens dat het een voorrecht is om op deze manier over dit mooie continent te mogen reizen. Vooral Malawi, wat ben je mooi!