Oeganda, here we come

Voor we naar Oeganda reizen, gaan we naar de Saiwa swamp. Dit is een moeras dichtbij Mount Elgon. Deze berg ligt op de grens van Kenia en Oeganda. In Eldoret stoppen we nog even bij een tankstation. Wanneer we staan te wachten op onze beurt komt er een groep mannen op ons af. Ze hebben hun telefoon in hun hand. Hierdoor weten we al wat er komen gaat en ja hoor! Ze laten ons weten dat we trending zijn op de socials. Er worden volop vragen gesteld en foto`s gemaakt. Op een gegeven moment staan er wel bijna 30 mannen en 1 vrouw om onze auto heen. Het is allemaal wel grappig, maar we zijn er onderhand wel een beetje klaar mee. Gelukkig gaan we snel naar Oeganda, daar zullen mensen hier vast niet van af weten.

De Saiwa swamp is het kleinste nationale park in Kenia. Het is een moeras waar een wandelpad omheen loopt. In dit park komt de Sitatunga veel voor. Een antilope die van water houdt. Bij aankomst is ons plan om om het moeras te gaan lopen. Wat in zeker 6 weken niet gebeurd is, het begint te regenen. We besluiten een korte wandeling te maken. De volgende dag is het gelukkig wel droog. We vertrekken op tijd om te wandelen door dit bijzondere park. We zien vooral veel Colobus aapjes. We zien ze springen van boom tot boom, wat een lefgozers. Mooi om te zien.

Na deze wandeling vertrekken we naar Oeganda. De weg er naartoe verloopt soepel. Bij de grens is een grote verbouwing aan de gang. Hier wordt gewerkt aan een enorm grote grenspost, ook de wegen vanuit Kenia en Oeganda in worden verbreed en geasfalteerd. Bedoeling is dat deze route straks veel door vrachtverkeer gebruikt gaat worden. Het uitstempelen aan de Kenia kant gaat vlot. Naar de douane van Oeganda moeten we even zoeken. Uiteindelijk vinden we deze in oude huisjes langs de weg die compleet overhoop ligt. Het is of je op een grote bouwplaats staat en in diverse voor ons verstopte hokjes je stempels moet ophalen. Wanneer alle stempels binnen zijn rijden we richting de Sipi falls. Er wordt flink gewerkt aan de weg, dus met wat geduld komen we er wel. De meeste gedeelten gaan prima, sommige stukken ligt al asfalt. Andere stukken zijn platgewalst ter voorbereiding op het asfalteren, dat rijdt lekker vlot. Onderweg gaan we op zoek naar een simkaart. Zoals in de andere landen zien we ook hier heel veel winkeltjes die iets met telefoons doen. Het registreren van een simkaart voor een buitenlander kan niet overal. Na wat rondvragen vinden we de juiste winkel. Dat registreren is niet zomaar klaar. Een uur later kunnen we weer verder. Het is ondertussen half 6 en we besluiten een lodge op te zoeken. We kunnen er ook de tent wel opzetten, alleen het plekje is niet zo mooi. We besluiten toch maar een kamer te nemen. We eten in het restaurant en gaan na deze vermoeiende dag op tijd het bed in.

We rijden vandaag naar Mbale. Het is ruim een uur rijden door bergen en langs heel veel dorpjes. Na een lekkere lunch rijden we naar Sipi en komen terecht bij een lodge. We kunnen ons kamp opslaan bij de rand van de afgrond. Hierdoor hebben we een geweldig uitzicht over de vallei. Ondanks dat het even heeft geregend, hebben we een prachtige zonsondergang.

Onder begeleiding van een gids gaan we samen met een andere groep de watervallen bekijken. We wandelen tussen de bananenbomen, koffiestruiken, langs huisjes en over de erven van die huisjes. De watervallen zijn mooi om te zien, de wandeling er naartoe is zo nodig nog bijzonderder. `s Middags gaan we met dezelfde gids op koffietour. We lopen weer kris-kras over allerlei kleine paadjes door de dorpjes, terwijl hij over de koffie verteld. We komen aan bij een huisje, waarnaast een afdakje gemaakt is. Hier gaan we onze eigen koffie maken. De bonen zijn al gefermenteerd en gedroogd. Het is aan ons de taak om de velletjes eraf te halen. We stampen de velletjes los in een grote houten pot met een houten stamper. De bonen en velletjes gaan op een dienblad. Door schudden en blazen scheiden we deze. De bonen gaan in een pan op open vuur om te branden. Roeren, roeren, roeren om ze niet aan te laten branden. De bonen gaan terug in de pot. Tijd om de bonen fijn te stampen. Het koffiepoeder gaat in een pan kokend water. De koffie wordt met een beker via een zeef in je kopje geschonken. De koffie is heerlijk. Het mooie van de beide tours van vandaag is dat ook de community hier profijt van heeft. Zij krijgen een deel van de opbrengst, zodat de boeren ondersteund worden en de kinderen naar school kunnen.

Via Lira (waar we overnachten) rijden we naar het noorden van Oeganda, naar Kidepo national park. Voor we het park ingaan overnachten we op de parkeerplaats bij een vrij nieuwe lodge. We merken dat in Oeganda niet echt veel campings zijn. Je kunt wel vaak bij een lodge overnachten in je tent. Je krijgt dan een kamer toegewezen waar van je de badkamer kunt gebruiken. Wanneer je een ticket koopt voor een nationaal park is deze meestal 24 uur geldig. We gaan nu rond 2 uur het park in en moeten er dan de volgende dag om 2 uur weer uit zijn. We rijden door het park. Daar zien we een Jacksons Hartebeest en een Patas aapje. Deze hebben we nog niet eerder gezien. Heel leuk om wat andere dieren te spotten. In dit park leven de enige zebra`s in Oeganda. Verder zien we onder andere olifanten, wrattenzwijnen en heel heel heel veel buffels. We overnachten op een kampeerplek midden in het park. Best wel weer spannend, want er staan geen hekken omheen. Er staan nog 2 auto`s en `s avonds komt er een ranger die we wakker mogen maken wanneer er iets is. Een geruststellende gedachte. De volgende morgen vertrekken we op tijd. Het is dan nog niet zo warm. Overdag loopt het tegen de 40 graden. De dieren zoeken dan verkoeling in de schaduw waardoor je ze dan moeilijker kunt spotten. Het park is behoorlijk droog. De dieren lopen over het algemeen rond de rivier (of wat daar in dit droge seizoen nog van over is) die er doorheen stroomt. We ontbijten op een heuvel, waar ook een campsite is. We hebben een prachtig uitzicht over het dal.

Na de gamedrive rijden we naar Gulu. Het eerste stuk is een gravelweg met putten en bulten. Daarna is het asfalt met vooral veel bulten (verkeersdrempels). Bij ieder dorp, dat zijn er veel, liggen eerst 2x4 korte drempels, dan een hoge lange drempel, waarna er nog 2x4 korte drempels volgen. Hierdoor vlot het allemaal niet erg. Onderweg gaan we nog op zoek naar een rolex. Dit is een chapati (stevige pannenkoek) met gebakken ei met groenten (soms wat meer, soms wat minder). Dit leg je op elkaar en wordt opgerold gegeten. Een gerold ei - rolled egg, verbasterd tot rolex. Deze lekkernij kun je vaak langs de weg kopen. Het wordt gebakken waar je bij staat op een plaat verhit door kolen. We zijn echter wat aan de late kant en dan blijken alle vuurtjes uit en kunnen de eieren niet gebakken worden. Jammer! We kopen losse chapati`s die ook heerlijk smaken met chocoladepasta. Het heeft zo iets weg van een Franse Crepe!

Deze week zijn we een half jaar weg!!! Wat gaat de tijd snel, zeker wanneer je het naar je zin hebt. Natuurlijk verlang ik (Miranda) af en toe naar huis. We beleven en zien zoveel, dat ik dan toch weer afgeleid ben.

Ook in Gulu staan we in de tuin van een guesthouse. Een relaxte plek waardoor we besluiten 2 nachten te blijven. Naast onze gebruikelijke activiteiten op zo`n rustdag lopen we naar het centrum van het stadje. We hebben een markt gezien en willen even gaan kijken. Het is erg warm, dus we lopen pole-pole, slowly-slowly. De markt is verdeeld in secties. Vis, groente, fruit, gedroogde bonen en rijst, kleding. Alle verkopers zitten bot op elkaar gepakt. Tussen de kraampjes door is weinig ruimte. Achter elkaar aan lopen we over de markt. We hebben niet veel nodig, maar kopen toch wat groente. Bij terugkomst op de camping bestellen we een verse passievrucht sap. 

We gaan door naar Murchison falls national park. Ook hier overnachten we voor de ingang van het park bij een lodge. In het park kunnen we een bootsafari doen naar de waterval. We besluiten 2 nachten in het park te overnachten. Hier kunnen we op een camping verblijven waar we redelijk veilig kunnen verblijven. Wel kunnen er nijlpaarden de camping opkomen. Het blijft opletten. Ook in dit park zien we dieren die we nog niet eerder zagen. Twee antilopen soorten, de Uganda kob en de Oribi. De eerste lijkt heel veel op een impala en de 2e is schattig klein, wel wat groter dan een dikdik, de kleinste antilope.  Het is fijn om met je eigen auto door een park te rijden. Je kunt net zoveel tijd uittrekken om een dier te bekijken als je zelf wilt. Je bent vrij om te gaan waar je wilt. Toch lijkt het ons een goed idee om ook eens met een gids op pad te gaan. Deze staat vaak in contact met andere gidsen. Ze krijgen dan door waar een leeuw of luipaard zich bevindt. Vooral deze laatste willen we heel graag een keer zien. De luipaard is al in verschillende parken te zien geweest. Er is er alleen nog geen een door ons gespot. Op zoek naar de lodge waar we tickets voor de boot safari kunnen kopen nemen we een verkeerde afslag. We rijden een staff verblijf op en ontmoeten Robert. We raken aan de praat en hij blijkt gids te zijn, hij gaat een auto organiseren zodat we met hem op safari kunnen. Hij komt ons de volgende dag om 6 uur 's-ochtends ophalen. Dat is een kort nachtje. Zeker nadat er om 11 uur een fikse onweersbui met flinke windstoten losbarst. Toch maar even de tent uit om het een en ander extra vast te zetten. Het duurt wel even voor het weer rustiger wordt en we verder kunnen slapen.

Het is heerlijk om met je hoofd uit een rijdende auto te staan. Het dak van de safari auto kan omhoog, zodat je een mooi uitzicht hebt over het landschap en de dieren. We zien al snel een paar hyena`s kluiven aan restanten van een dier. We zien een jonge leeuw relaxen, een heleboel andere dieren. De luipaard komen we helaas weer niet tegen. `s middags doen we de bootsafari. Heel toevallig is Robert ook op deze safari onze kapitein en gids. Samen met een ander stel varen we over de Victoria Nile. We zien heel veel vogels, nijlpaarden en krokodillen. Robert vindt het erg leuk om dichterbij de krokodillen te varen die liggen te luieren op de kant. Zij voelen zich bedreigt en gaan dan vlug het water in. Dat geeft natuurlijk wel wat actie. Natuurlijk zien we ook de waterval. Heerlijk om weer even op een boot te zitten.

De volgende ochtend rijden we nog een rondje over het park. Hierna verlaten we het park weer. Opletten dat we op tijd zijn. We nemen een andere weg dan we gekomen zijn. Het is even spannend of we op tijd bij de exit gate zijn. Zo niet, dan moet je een extra dag entree betalen. We halen het precies, we hadden nog 5 minuten over. We gaan naar Masindi waar we in de tuin staan van het oudste hotel van Oeganda, hoe toepasselijk Masindi Hotel. Dit jaar bestaat het 100 jaar.