Afscheid nemen en weer door....

Na het afscheid van Lisa, Tom en Wouter reizen Jasper en Annemiek gelukkig nog een week mee . Zo zijn we niet direct weer samen. De ochtend na het afscheid doen we het rustig aan. In de loop van de ochtend vertrekken we eerst naar het winkelcentrum om boodschappen te doen. We plakken er direct ook maar een lekkere lunch aan vast. We willen de komende week niet heel veel kilometers rijden en toch het een en ander zien. We gaan naar het Havila Resort. Het ligt aan een rivier met waterval. We kunnen hier raften. Annemiek heeft dit nog nooit gedaan, dus dat lijkt een goed plan. In eerste instantie kunnen we zelf bepalen hoe lang we gaan. Al snel krijgen we te horen dat we maar 1,5 uur kunnen in verband met de lage waterstanden. De campsite is verder leeg, dus we kunnen een plekje uitzoeken. `s Avonds doen we de bbq aan. Er wordt even verderop een flink kampvuur voor ons aangestoken. 

De volgende ochtend staan we klaar om te raften. De boot wordt aan het begin van de camping in het water gelegd. Dat wordt een kort uurtje. We weten al dat het eind van de camping het eindpunt is. Toch is het wel enerverend. Voor we er erg in hebben gaan we een waterval van 1,5 meter af. Dat is toch wel even spannend. De boot gaat het water uit en we dragen hem terug naar boven, we gaan nog een keer van deze waterval af. Er zit nog een pittige stroomversnelling in, waarna we bij een gedeelte komen waar een waterval naar beneden komt. We proberen 3x om eronder door te varen. Dit lukt maar half vanwege de kracht van de waterval. We zwemmen nog even, waarna we de laatste stroomversnelling nemen. Al met al, kort maar krachtig. De rest van de dag luieren we lekker.

We rijden naar Bantu lodge, waar we gaan paardrijden. Annemiek is een paardrij-fanaat en wil ons de volgende dag meenemen op een tochtje te paard. Die middag lopen we over een canopybrug. Deze (gammele) ijzeren brug hangt tussen de  bomen. Van hieruit hebben we een goede kijk op de baboons. Daarna gaan we nog naar het reptielen park. Dit is een rommelige buitenruimte, waar 2 plasjes zijn. Hierin liggen 2 krokodillen te relaxen. Eromheen lopen een aantal landschildpadden. De gids die ons rond leidt wil actie zien en port de grootste krokodil met een buis op zijn rug. Dat vindt hij niet fijn en bijt dan ook van zich af. Even later vraagt hij of we dit van dichterbij willen bekijken. Jasper heeft hier uiteraard wel oren naar. Hij klimt over het hek en loopt richting de krokodil. ook nu reageert de krokodil agressief. Nadat Jasper ook nog een schildpad heeft opgetild, klimt hij weer terug over het hek. Gelukkig goed afgelopen.

De volgende ochtend hebben we met de gids om 9 uur afgesproken om te gaan paardrijden. Wanneer we bij de stal gaan kijken is er niemand te zien. Even navragen, wachten, nog even vragen en wachten. Tegen tienen komt er beweging in en worden er paarden gezadeld. Dan blijkt er dat er maar 4 paarden zijn i.p.v. 5. Of we niet om de beurt willen. Dat willen we dus niet. Bovendien hebben we gisteren alles al doorgesproken. Uiteindelijk is er toch een 5e paard geregeld die nog even snel gezadeld moest. Anderhalf uur later dan gepland (TIA) vertrekken we dan toch te paard. TIA (=This Is Africa). Alle beginners zijn blij met de aanwijzingen van Annemiek. We gaan niet alleen rustig stappend vooruit, we proberen het ook in draf. Dat valt niet helemaal mee. We hebben heerlijk door de bossen van mount Kenia gestruind. Af en toe zelfs een kleine draf geprobeerd. Dat lukte bij de beginners vrij aardig, als je een bonte kont voor lief neemt natuurlijk.

Terug bij de auto`s zien we pootafdrukken van baboons op de motorkap. Deze dieren struinen hier de hele dag rond. Je moet ze goed in de gaten houden anders halen ze het eten onder je handen vandaan. We eten nog een tosti en besluiten toch nog een stuk verder te rijden. We komen aan bij een enorme farm, waar veel wild rondloopt. Het kamp ligt een stuk van de farm af. Er is een longdrop toilet en een bucketshower. Deze wordt gelukkig wel gevuld met warm water. In de nacht is er een guard aanwezig. Dat is een fijn idee. Vlak voor we ons bed induiken komen er buffels het kamp oplopen. De guard heeft ze in de gaten en verjaagt ze, onder toeziend oog van Jasper, van de camping. De rest van de nacht hebben we geen wild meer gehoord.

De laatste activiteit die we met z`n vieren willen gaan doen is een gamedrive door lake Nakuru National Park. Dit park staat bekend om de aanwezigheid van neushoorns en de vele vogels rondom het meer. Het mooie zou zijn dat we een gamedrive kunnen doen, slapen buiten het park en dan de volgende ochtend weer een drive. Dit blijkt echter niet mogelijk, de tickets zijn alleen op de dag van entry geldig, niet de 24u zoals we eerder tegen zijn gekomen. Omdat het al aardig laat in de middag is besluiten we eerst een camping op te zoeken en dan de volgende dag het park in te gaan. Het park is geweldig! We zien al vrij snel 3 neushoorns, later nog een groep van 8(!). Langs de waterkant zien we visarenden, veel soorten reigers, ibissen, pelikanen, flamingo`s en diverse soorten aalscholvers. We komen onderweg zelfs 2 jonge hyena`s tegen. Zij zijn een kop van een buffel aan het verorberen.  Ze liggen vlak naast de weg. Ze zijn zo druk aan het eten dat ze ons totaal negeren. We lunchen bovenop een berg met uitzicht op het meer. Het plan was om een rondje om het meer te doen, maar door overstromingen van lang geleden, zijn de wegen niet allemaal meer begaanbaar. We moeten dus dezelfde weg weer terug. Dit blijkt echter geen straf, het uitzicht blijft geweldig.

We rijden naar een campsite bij Lake Elementeita. Hier hebben we een geweldig uitzicht op het meer. In het meer staan en zwemmen duizenden flamingo`s en pelikanen. Jammer dat er een hek om het meer heen staat. Je kunt er wel naartoe wandelen, maar daar moet je flink voor betalen. Voor de flamingo`s is het wel heel fijn dat het hek er staat. Ze krijgen nu meer rust. We hoorden dat ze voor het eerst sinds lange tijd weer broeden bij het meer. Dat is een goed teken.

Het is inmiddels weer tijd om verder terug te rijden naar Nairobi. Onderweg stoppen we nog bij een rijtje Curiosa shops voor aanschaf van de laatste souvenirs door Jasper en Annemiek. We verblijven bij Edaala B&B waar we ook de kids hebben mogen ontvangen na aankomst uit Nederland. Het is een heerlijke plek in een veilige wijk. De huurauto zal worden opgehaald, echter de borg (een behoorlijk bedrag) zouden we via bankoverboeking pas na vijf dagen op onze rekening zien. Dat voelt niet helemaal goed. Na het nodige heen-en-weer bellen en appen spreken we af dat de borg de volgende dag contant wordt teruggebracht bij onze lodge. Dat blijkt met wat vertraging inderdaad goed te komen. Rond 01:15u komt James ons ophalen, dat is, als hij zich niet weer verslapen heeft. Toch maar even bellen. En ja hoor, we bellen hem wakker. Met een kleine vertraging worden we dan toch nog opgehaald. We nemen net als vorige week bij de toegangsdeur van de vertrekhal afscheid. Jammer dat we niet mee naar binnen mogen. Het afscheid valt, vooral emotioneel, niet mee. We reizen nog een paar maanden verder en zullen de kids enorm missen. We merken dat we behoorlijk vermoeid zijn geraakt van het reizen de afgelopen weken. Veel indrukken opgedaan, heerlijk bij kunnen kletsen, veel kilometers gereden. Overdag laten we de auto wassen en doen wat boodschappen. Terwijl Ben bij de barbershop onderhanden wordt genomen, laat Miranda haar voeten verwennen. Pole-pole, dat bevalt prima. Een nachtje extra in de B&B zal ons goed doen.

 Zo schoon is Tantor in maanden niet geweest. Kijk'm shinen dan!

's-Middags ontvangen we appjes van de dame waarbij we de 2e auto hadden gehuurd. Het blijkt dat we trending zijn op social media in Kenia! Nadat we het verhaal hebben opgezocht blijkt dat iemand foto's van onze auto heeft genomen rijdend in Nairobi. Omdat de auto zo ontzettend stoffig was werd er een mooi verhaal bij verzonnen dat we in 6 dagen van Amsterdam naar Nairobi zijn gereden. Zelfs een screen-shot van GoogleMaps erbij als bewijs. Als je het leuk vindt, klik hier om een artikel in de Keniaanse media te lezen. We (althans onze auto) is ineens beroemd in Kenia. Dit merken we wanneer we weer verder reizen. Regelmatig horen we een claxon en zien we chauffeurs breed glimlachend met een duim omhoog naast ons rijden. Er zijn er zelfs die ons inhalen en snel aan de kant van de weg stoppen om een filmpje of foto's te maken. Later zien we een filmpje op social media verschijnen van iemand die ons heeft gefilmd. Grappig dat we nog steeds door mensen worden aangesproken met de vraag of wij dat waren op Social media. En wij maar uitleggen dat we er veel langer over hebben gedaan om hier in Nairobi te geraken.

Langzaam maar zeker willen we de komende dagen Oeganda opzoeken. We rijden nog dezelfde middag naar Lake Naivasha, hier zijn we de afgelopen weken ook met onze kids geweest. Voor de volgende ochtend hebben we met de receptionist over een boot-safari gesproken. Helaas hebben we geen duidelijke afspraak gemaakt en blijkt dat we niet om 09:00u maar pas op 10:00u kunnen vertrekken. Dus eerst naar de auto terug voor een kopje koffie en thee. Om 10:00u geen boot te bekennen aan de steiger. Precies wanneer we navraag gaan doen bij de receptie belt de bestuurder van het bootje, hij heeft visnetten in zijn schroef en komt later. Maximaal 10/20 min. Nou kennen we die Afrikaanse 10 min inmiddels en rekenen erop dat het flink langer zal duren. Gelukkig zien we in de verte al snel een bootje op hoge snelheid richting de steiger komen. Het valt dus mee, inderdaad 20 min vertraging en daar gaan we dan. Stevig ingesmeerd met zonnebrand en petjes op tegen de felle zon (zo vroeg op de dag al) vertrekken we rond 10:30u. Een groepje Hippo's ligt heerlijk op het land te luieren in de zon en komt in beweging zodra we dichterbij komen. Gaaf om te zien, meestal zien we alleen de snuit en is de rest van de Hippo onder water. Een stuk verderop treffen we een groep aan zoals we ze meestal zien, heerlijk relaxend in het water. Niet te dichtbij komen, naast de Malaria mug is de Hippo killer number two in Africa is ons tijdens onze reis verteld. En juist dan valt de buitenboord motor uit en worden we door de stevige wind richting de inmiddels alert geworden groep Hippo's geblazen. Een roeispaan bied uitkomt, we paddelen een stuk weg. Best spannend zo dichtbij had van ons niet per-se gehoeven. In de schroef van de buitenboordmotor is wederom een stuk oud visnet terecht gekomen. Nadat deze verwijderd is kunnen we gelukkig snel weg van deze plek. We varen nog rond een schier-eiland waar wat game op rondloopt en na zo'n twee uur varen zijn we weer veilig terug op de camp-site. 

Hier blijven we ook een 2e nachtje. Van een vertrekkende Fransman kregen we een stapel brandhout zodat we die avond weer een heerlijk kampvuur konden maken. Dit deden we direct nadat we terug waren gekomen uit het restaurant waar we heerlijk hadden gegeten. Fijn om zo 's-avonds bij het knapperende vuur, uitkijkend over het meer, naast je reis-auto met daktent en genietend van een kop koffie/thee te ontspannen.

De volgende ochtend rijden we naar een camp-site bij Lake Bogoria. De asfalt weg word langzaam slechter en uiteindelijk slaan we af en belanden op een gravel weg. Banden spanning omlaag en door over leuke en uitdagende land weggetjes. Af en toe een steile klim of afdeling, dat gaat met de auto prima. Met een kleine motorfiets volgeladen met enorme zakken houtskool blijkt dit een uitdagendere bezigheid te zijn. Onderweg stoppen we twee keer om een omgevallen motorrijder te helpen zijn fiets weer overeind te zetten nadat ze omgevallen waren. Best gevaarlijk voor deze mannen. In veel gebieden in Afrika heerst een levendige handel in houtskool. Hier wordt vaak op gekookt. In andere (meer stedelijke) gebieden, vooral in Kenia, zien we ook veel gasflessen die langs de weg in kleine kraampjes worden verkocht. Kennelijk wordt hier ook veel op gas gekookt.

Bij de volgende camp-site belanden we voor een prachtig, echter gesloten hek. Het telefoonnummer dat wij van de beheerder hebben word niet opgenomen. Voorzichtig proberen we of het hek op slot zit. Er hangt wel een slot maar deze heeft het hek niet vergrendeld. Wat doen we....gaan we brutaal alvast naar binnen of blijven we hier in de brandende zon staan wachten. Een klein kereltje deelt ons in gebrekkig Engels mee dat de beheerder die middag zal komen. We sturen voor de zekerheid een appje naar hem en gaan alvast naar binnen. De auto levellen we alvast maar we wachten nog even met het uitklappen van de daktent. Gelukkig kwam de beheerder inderdaad 's-middags tevoorschijn. Hij opende een loophek waardoor we toegang kregen tot de hotspring waarin we hebben kunnen zwemmen. Het water wat hier uit de grond kwam borrelen was boven de 30gr. Genieten! De uitsluitend koude douche die deze site bood was prima, toch veel te warm voor een hot shower. 

Na een goede nachtrust rijden we langs het meer door naar onze volgende bestemming. Al vrij snel wordt het gravel verruilt door prima asfalt, zo schieten we lekker op. Deze fijne weg kronkelt door een mooi gebergte. Hier worden we blij van, dit hebben we een paar weken gemist. Onderweg stoppen we voor een lunch. Vrijwel direct komt er iemand op ons af en vraagt om geld. Een koekje blijkt ook voldoende te zijn en we zijn weer alleen. Het voelt erg ongemakkelijk om te lunchen terwijl er iemand toe staat te kijken waarvan je zeker weet dat hij erg arm is en niet zeker weet wanneer hij voor het laatst een fatsoenlijke maaltijd heeft genuttigd. Begin van de middag komen we bij een wat grotere camp-site aan waar zelfs een zwembad is. Er is een soort cave gecreëerd waarin een restaurant is gevestigd. De eigenaar van de campsite adviseert ons om met de kok te bespreken wat we willen eten. Dat doen we en het speciaal voor ons klaargemaakte eten is heerlijk. Hier blijven we na wikken en wegen ook weer twee nachten. We hebben nog wat kleine huishoudelijke klusjes te doen en we nemen tijd voor het schijven van dit blog. Daarnaast maken we plannen voor het vervolg van onze reis.