Langzaam maar zeker richting het Noorden

Het is warm, zo'n 32gr terwijl ik in de schaduw van een schutting rond onze camp-space aan het schrijven van dit blog begin. Wederom zijn we de enige bezoekers van deze camp-site, het lijkt wel wild kamperen met extra faciliteiten. Zojuist komt er een licht verkoelend briesje voorbij, dat is prettig, beter dan de harde wind die we de afgelopen dagen ook hebben ervaren. Waar waren we gebleven, volgens mij de Warmwaterberg Spa. Hier zijn we een nachtje langer blijven staan zodat we een volle dag konden relaxen en genieten van het warme water dat rechtstreeks uit de berg het zwembad in wordt geleid.

We raakten aan de praat met onze buurvrouw, een Zuid-Afrikaanse dame die voor haar werk op reis is en er dan voor kiest om in een auto met daktent te reizen. Een tussenstop bij deze spa kon natuurlijk niet uit blijven. Tijdens ons praatje kwamen we op het onderwerp koffie. Ze was erg enthousiast over een koffie die ze in haar woonplaats niet kon kopen maar een paar dorpen verderop wel. Kosten nog moeite werden gespaard om deze koffie regelmatig in te kopen. We hadden het idee opgevat om dan naar dat plaatsje te rijden om deze koffie te kopen, wat was de naam nou toch ook alweer.....we konden het niet meer reproduceren. De volgende ochtend stonden we vroeg op om in te pakken en verder te reizen. Op de tafel onder de luifel stond een blikje koffie...Gansbaai, dat was het! De dame was al vroeg vertrokken en wist kennelijk dat wij niet meer op de naam konden komen (het moet wel zoiets zijn) en heeft haar laatste blik inclusief inhoud voor ons achtergelaten. Nu kunnen we zeker niet anders dan naar Gansbaai rijden om koffie te kopen. Dit doen we niet voordat we naar Cape Agulhas zijn gereden om het meest Zuidelijke puntje van Afrika te bezoeken.

Terwijl we Gansbaai inrijden kijken we nog eens goed om ons heen, het waait enorm en de weersverwachting is ook niet al te best. We besluiten om een nachtje in een lodge te verblijven, als het niet per-se hoeft gaan we het slechte weer niet opzoeken. Bij OomPiet was nog een appartement beschikbaar waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. In het keukentje stond zelfs een kleine oven. We hebben snel een paar pizza's gehaald en 's avonds op de bank een filmpje op de laptop gekeken. Het leek wel of we weer even thuis waren. De volgende ochtend vertrokken met een missie, Koffie drinken en kopen in Gansbaai (van het merk Gansbaai bij de coffee company Gansbaai) en naar Stanford om kaas te kopen die nog het meest op Nederlandse kaas lijkt. Deze tip hadden we veel eerder in onze reis gekregen toen we bij een farm logeerden. De koffie was heerlijk, de company bleek niet meer dan een soort koffie-restaurantje met een terras achter de zaak waar we in het zonnetje genoten van de koffie. In de zaak stonden tafeltjes en stoeltjes en ook twee grote koffie sorteer machines. Na openingstijd werd hier kennelijk de ideale mix van bonen gemaakt en gemalen waardoor deze koffie zo lekker is. Uiteraard hebben we een flinke hoeveelheid koffie gekocht zodat we daar nog even mee vooruit kunnen. Daarna op naar Stanford, Kaas geproefd en gekocht. Nou zijn wij natuurlijk zuinige Hollanders, dus de kaas zit nog onaangetast in de verpakking omdat we eerst de andere kaas op willen maken. Handig, dat scheelt weer ruimte in de koelkast.

In Hermanus gaan we mee de zee op om Walvissen te spotten. Nu hebben we dat al eens in andere landen gedaan waarbij de ene keer slechts 1 walvis op zo'n 500m afstand waargenomen is (mochten niet dichterbij komen) en een andere keer het zo mistig was dat we ook ons best moesten doen om deze bijzondere dieren te kunnen zien. Het weer is prachtig, geen mist. De kapitein stuurt zijn boot tot dicht bij de Walvissen. Helaas zien we niet meer dan een stukje van een kop en horen we regelmatig de zware uitademing van deze kolossen. Vanwege het warmere water (voor ons nog altijd te koud) en de vele baaien komen de walvissen in deze periode naar dit gebied voor de geboorte van hun kalveren. Heel bijzonder om moeders en kalfjes van zo dichtbij mee te mogen maken, tegelijk ook weer niet zo indrukwekkend als we gehoopt hadden. Er is er niet een die een mooie sprong maakt en een sierlijke staartvin, typerend voor het begin van een diepere duik, blijft uit.

Via Bettybaai waar we stoppen voor een blik op een Pinguïn kolonie vertrekken we naar Kaapstad. We willen voor November in Namibië zijn dus we moeten nodig die kant maar eens op.

Wij duiken een hotelletje in en verkennen de Tafelberg. Met de lift naar boven en naar beneden lopen we zelf. We hebben de juiste dag gekozen, temperatuur is prima, net boven de 20gr en het uitzicht is adembenemend! Dat lopen naar beneden is meer klimmen. We moeten grote stappen maken en regelmatig op onze kont van een rots afglijden om onze voeten vervolgens weer ergens op te laten steunen. Het is zwaar maar wel gaaf.

Overnachten doen we bij de camp-site van African-Overlanders. Op de FB pagina van African Overlanders hebben we veel tips gelezen van mede reizigers. De camp-site zelf valt een beetje tegen. Er staan overal auto's die hier door andere overlanders ter stalling zijn achtergelaten. Vanwege load-shedding hadden we geen stroom. De volgende dag wordt een dagje met de hop-on, hop-off bus door Kaapstad en omgeving. Lekker om je rond te laten rijden in plaats van zelf rijden. We stappen een keer uit voor een lunch en we stoppen bij de haven. We voelen ons echte toeristen.

In Kommetjie vinden we een mooie camp-site waar we twee nachten blijven. Dat geeft ons de gelegenheid om naar het strand te gaan. We maken een heerlijke lome strand wandeling naar het dorpje waar we genieten van de lunch. 

Cape of Good Hope Nature Reserve hebben we bezocht. We zijn naar het uiterste Zuid-Westelijke puntje van Afrika (Cape of Good Hope) gegaan. Heel indrukwekkend om de oceaan om je heen te zien. Echt prachtig, de kliffen met veel vogels, de natuur die in bloei staat, mooi. We wandelen over een smal paadje langs de kliffen van Cape Point naar the Old Lighthouse. Vanaf 1860 gebruikt, de vuurtorenwachter had indertijd een accommodatie waarbij reizigers gebruik konden maken van keuken en slaapplaatsen. Dit was met name fijn voor de vuurtorenwachter zodat die niet zo eenzaam was. Mooie tijden, tegenwoordig worden de gebouwen gebruikt voor metingen en onderzoek in de natuur. 

We maken een broodje klaar bij Buffelsbay. Terwijl we stoppen om een Black Oyster Catcher te fotograferen zien we ineens een Otter. Super leuk, zeker omdat we deze hier niet direct verwacht hadden.

Daarna op naar Boulders Beach, ook hier is een Pinguïn kolonie. We hadden gelezen dat deze groter/indrukwekkender is dan Bettysbaai en als je tijd genoeg had het zeker de moeite waard was om beide te bezoeken. Dat hebben we dus maar gedaan. Heel gaaf om een tijdje stil te staan en te kijken naar deze toch wel onhandige wezentjes. Veel jonkies die aandacht van moeders vroegen en zo nodig nog hulpbehoevender zijn. Je zal er maar mee geboren worden, twee van die korte pootjes, twee onhandig soort van vleugels en een grote bek.

Inmiddels is het eind van de middag en hebben we geen zin meer om nog een eind te rijden. We zoeken een camp-site op en er blijkt er een in Simonsstad te zijn waar we vlak bij zijn. Op internet hebben we gelezen over de beruchte Zuid-Oostelijke wind die behoorlijk krachtig kan zijn in SA. We gaan daarom eerst op de site kijken of er een plek is waar we wat beschut staan. We denken die gevonden te hebben, vlak naast een hoge schutting met wat struiken. Voor de zekerheid rollen we de luifel op, het zou zomaar kunnen gaan waaien en om dan midden in de nacht je luifel te gaan redden hadden we niet zo veel behoefte aan. Na een paar uurtjes is het raak, man man man wat gaat de tent tekeer. Een wind, niet normaal. Dat werd een erg onrustig nachtje, regelmatig het tentje uit om de boel te inspecteren. Af en toe een touwtje of schroefje extra aandraaien om te voorkomen dat de wind er te veel vat op krijgt. Tegen de ochtend ontstaan er nog hardere rukwinden, Miranda zoekt op internet op hoeveel wind een daktent eigenlijk kan hebben. Dat blijkt veel te zijn en we staan (per ongeluk) in de juiste richting ten opzichte van de wind waardoor deze over het tentje wordt geleid en niet dwars erop. Na dit korte nachtje vertrekken we richting het Noorden en rijden tot we geen zin meer hebben. We stoppen rond een uur of vier en staan bij een prima kleine camp-site. We slapen uit tot een uur of 8 en genieten van de warmte die Afrika gelukkig ook kan bieden. 

Groetjes van Miranda & Ben

Klik ook eens op Foto's of Kaart dan kun je zien waar we uithangen