De eerst keer een grens over

En dan is nu de dag gekomen dat we voor het eerst tijdens onze reis een grens overgaan. We gaan naar Lesotho. We hebben gelezen dat een grensovergang veel tijd kan kosten met het halen van stempels en ander papierwerk. We gaan het beleven . Bij de grens aangekomen gaan we naar het 1e loket. Hier stempelen ze ons paspoort uit Zuid-Afrika. We stappen weer in de auto en komen een 2e loket tegen. Hier moeten we een soort wegenbelasting betalen van 75 Rand (ongeveer 5 euro). We rijden door naar het volgende loket, daar krijgen we een stempel van Lesotho en we kunnen weer door. Zo snel hadden we van tevoren niet gedacht.

Lesotho is zo groot als België en bestaat alleen uit bergen. Het laagste punt ligt op 1400 meter. De mensen zijn er arm en leven voornamelijk in Rondavels, kleine ronde hutten met daken van stro. Ook zijn er mensen die in rechthoekige huizen wonen.

 Wanneer je door Lesotho rijdt kom je met regelmaat een dorpje tegen van 50 tot 200 van deze woningen, gebouwd op  berghellingen. 

Lesotho is nog helemaal niet ingesteld op toeristen, er zijn dan ook niet heel veel overnachtingsmogelijkheden. Je kunt wel wild kamperen, maar omdat je met regelmaat een dorpje tegenkomt, zijn de meeste plekken hier niet echt geschikt voor. Toch vinden wij een plekje aan een meer in de buurt van de Katse dam. Het is een prima plek, aan de overkant zien we een dorpje liggen. Kinderen uit het dorp komen nieuwsgierig naar ons toe, ze zeggen gedag en gaan dan op een afstandje zitten kijken wat we aan het doen zijn. Ook komen er verschillende herders met koeien of schapen langs. Dit zijn vooral jonge jongens. Vanaf even over 6 wordt het rustig, want dan is het donker. Allereerst gaan wij ons even warm aankleden en daarna steken  we de braai aan en genieten van ons geroosterd vlees. 

`s Ochtends vroeg (half 5) worden we wakker van heel veel kinderstemmen. Deze kinderen lopen langs op weg naar school! Bizar, zo vroeg. Wij draaien ons nog even om. Uiteindelijk zijn we toch al weer op tijd op pad. We willen naar een camping bij de Katse dam, dit is nog een uurtje rijden. Daar aangekomen blijkt de camping dicht te zijn in verband met renovatie. Dan moeten we onze plannen herzien. Aangezien er niet veel andere mogelijkheden zijn, besluiten we een camping op te zoeken die zo'n 150 kilometer verderop ligt. De navigatie zegt dat we er 6 uur over gaan doen. Dit vonden we in eerste instantie wel erg lang, maar achteraf begrepen we het wel. De hele weg was onverhard met heel veel potholes (putten). Hierdoor konden we regelmatig niet sneller dan zo'n 15km/u rijden, andere stukken lukte vlotter. Het eind van de middag zijn we bij deze lokale camping aangekomen, heel basic. Er was alleen een toilet, zoals we deze in Lesotho overal zagen. Een hokje met daarin een wc bril op een kleine verhoging en daaronder een gat. Daar moeten we het dus mee (in) doen. Geen stromend water, geen douche, en vooral koud.

De volgende dag zijn we ook op tijd opgestaan, we willen over de Sani Pass rijden. Deze ligt op de grens van Lesotho en Zuid-Afrika en is alleen geschikt voor 4x4 auto`s. We hebben er het een en ander over gelezen, het schijnt nogal pittig te zijn. We gaan er vol goede moed naar toe.

De weg omhoog is geasfalteerd, dus geen probleem. Bovenaan is de douane van Lesotho, dus even een stempel in het paspoort gescoord en weer op pad. De afdaling was steil, bochtig en vol stenen. Gelukkig hebben we al wat 4x4 ervaring opgedaan, dus kwamen we er goed overheen. Dit alles onder het genot van een prachtig uitzicht. Onderaan bij de douane van Zuid-Afrika nog een stempel gehaald. 

Zo waren we al rond lunchtijd op de volgende camping, Khotso Lodge & HorseTrails. Wat een heerlijke plek was dit zeg! Onderweg merkten we al dat hoe lager we kwamen (van de bergen af) hoe beter de temperatuur werd. Het was eindelijk weer lekker Afrikaans warm toen we werden rondgeleid over deze groene oase die campsite werd genoemd. We mochten een plekje uitzoeken, konden gebruik maken van een gezamenlijke keuken (hier hebben we voor de lunch een heerlijk eitje staan bakken) en ook was er een ruimte om te chillen op de bank of actief aan tafel te zitten met ook weer een keuken om de hoek.

Er werd voorgesteld om zondag mee te gaan paardrijden, dit hebben wij dus in ons hele leven nog nooit gedaan. We zouden erover nadenken. De middag hebben we lekker geluierd om en bij de tent, gelezen en.... Ben heeft z'n baard met snor er even afgehaald. Bij de handige baard trimmer die we uit NL hebben meegenomen hoort een USB laadsnoertje te zitten, die zijn we dus kwijt. Om te voorkomen dat Ben als Kerstman door het leven zou gaan moest er nodig onderhoud gepleegd. Komende weken gaan we maar op zoek naar een laadkabeltje of nieuwe trimmer.

's Avonds de BBQ aangezet en lekker gegeten. Daarna hebben we de centrale ruimte opgezocht om aan ons blog te werken. Paar blokjes hout in de haard en genieten. We hadden het blog tot hier bijgewerkt maar nog niet geupload, immers ons vorige verhaal was nog maar net verstuurd. Een paar dagen later wilden we dit verhaal alsnog uploaden maar helaas......volledig weg, dus nu opnieuw uitgewerkt. Dat was echt wel ff flink balen.

Zondag ochtend hebben we ons aangemeld om mee te gaan paardrijden. Er werden twee paarden, een grote en een kleine speciaal voor ons gezadeld. De eigenaar Steve kwam nog even langs en grapte dat Ben het kleine paard zou krijgen zodat hij met zijn lange benen het paard kon helpen de berg op te lopen. We werden begeleid door Charles op zijn paard, wat er in de praktijk op neerkwam dat onze paarden achter die van hem aan sukkelden. De term paardrijden lijkt ons hierdoor wat overdreven. We hebben een paar uur op een paard gezeten. Wel ontzettend gaaf! Zere kont dat je daarvan krijgt joh, niet normaal.

(We hebben een filmpje van het paardrijden geüpload onder het tabje Video's)

Maandag ochtend werd aangekondigd dat er die dag zo'n 120 school kids zouden arriveren voor een kamp. We hadden al gezien dat er een tentenkamp werd opgezet en extra toiletten werden geplaatst. Hierdoor besloten we toch maar te vertrekken, eigenlijk wilden we nog een dagje genieten van deze heerlijke plek, maar als die toch verstoord zou worden dan maar verder reizen. Het werd weer een lange reis met veel donkere dreigende luchten. 

We kwam eind van de middag aan bij een campsite in Maclear, bij de gate stonden twee telefoon nummers, beide werden niet opgenomen. Improviseren dus, kennelijk nog te vroeg in het seizoen dus gesloten. De dichtstbijzijnde campsite lag op zo'n half uur (off-road) rijden, wederom op het landgoed van een boer(in). Voor de zekerheid eerst even gebeld, we zijn van harte welkom. Banden af laten lopen naar een lagere spanning en op naar deze site. De eigenaresse was achter in het huis aan het koken en had ons in eerste instantie niet opgemerkt. Er werd direct een drankje aangeboden en of we even wilden schuilen voor de regen, dat was uiteraard erg fijn. Aan de andere kant wilden we niet te lang wachten met ons kamp opzetten omdat het snel donker zou worden. Na een tijdje met elkaar gesproken te hebben gingen we dan toch maar aan de slag om de boel op te zetten. 

Tegen de tijd dat we het eten zouden klaar maken begon het enorm te regenen met een sterke wind. Tijdens het positioneren van de auto proberen we altijd rekening te houden met de windrichting (luwte aan de kant van de luifel) en baan van de zon (zoveel mogelijk direct zonlicht op het zonnepaneel). Dit was echter wederom mislukt, de wind kwam van alle kanten. We waren in mum van tijd volledig nat geregend en koken ging zo niet lukken. Verderop was een afdakje waaronder een paar auto's stonden. Hier hebben we wat rommel aan de kant geschoven, stoeltjes neergezet, lampje opgehangen en taaaadaaa....we konden droog koken en eten. De volgende dag een wandeling over de farm gemaakt. Het blijft indrukwekkend hoe groot die bedrijven zijn, je kunt kilometers lopen en nog altijd ben je op het grondgebied van de boerderij. Mooie natuur, watervallen en stroomversnellingen, allemaal op het landgoed.

's-Avonds een flink kampvuur gemaakt in een "braai"-standaard (BBQ) zodat we heerlijk buiten konden genieten. Wel onder ons luifeltje gebleven want het bleef lichtjes miezeren. 

Groeten vanuit SA, Miranda en Ben