Watervallen - Zambia

18 januari 2023 - Tarangire National Park, Tanzania

Dit verhaal gaat vooral over het bezoeken van de verschillende watervallen in Zambia. Er zijn hier heel veel watervallen. We zijn uiteraard niet bij alle watervallen geweest, echter wel bij een aantal erg indrukwekkende. Wat een enorme hoeveelheid aan water komt er naar beneden, wat een kracht. Na het neerstorten komt het water stuivend weer omhoog, waardoor je goed nat kunt worden. Tussen de druppels door, met het risico op een natte lens toch wat spectaculaire watervallen op de gevoelige plaat kunnen krijgen. Wat we ook bijzonder vinden is dat we de watervallen kunnen bewonderen tussen de buien door. We hebben zelfs regenloze dagen ertussen zitten. Dat valt echt heel erg mee in dit regenseizoen.

Vanaf Kasama rijden we naar Chishimba falls. Op een enkel stukje na is het een prima gladde asfalt weg. Weinig (vracht)verkeer dus dat is ook wel weer eens fijn. Bij de watervallen die we bezoeken is een kleine campsite met minimale voorzieningen. Hier is een gewoon spoel toilet en een kraantje buiten. In dit stuk van de rivier zijn 3 watervallen die we als echte toeristen natuurlijk alle drie gaan bekijken. Begin van de avond ziet de lucht er dreigend uit, dus snel eten klaarmaken. De regen blijft gelukkig nog even weg, het start wanneer we naar bed gaan. Het geruststellende getik op het tentdak werkt uitstekend om in slaap te komen. Prima timing.

Chisimba fallsUitzicht vanaf Chisimba fallsDichtbij Mutumuna fallsBehoorlijk nat onderaan de waterval

Voor de volgende waterval rijden we op diezelfde fijne asfaltweg via Mporokoso. Daar is het afgelopen met het asfalt en krijgen we een gravel road met heel veel plassen en modder. We hebben nog even getwijfeld of we wel door zouden gaan. We hebben geen zin om weer vast te lopen. Op het moment dat we eigenlijk besluiten dat het beter is om te keren wijst een local ons op een kleine d-tour. Dit was echt het slechtste (lees modderigste) stuk van de weg, daarna was het beter te doen. Met af en toe toch nog wat spanning in het lijf vanwege de diepe doorgangen en slechte weg redden we het naar de Lumangwa falls, zonder vast te komen zitten. We leren het nog wel eens. Deze watervallen staan ook wel bekend als een kleinere variant van de Victoria falls, heel indrukwekkend. We hebben op deze campsite een toilet, echter geen water. De pomp die normaalgesproken het water uit de borehole naar de tank hoog boven de grond pompt is defect. Ook dit is Afrika. Er wordt een ton met water en een emmer klaargezet zodat we hiermee het toilet door kunnen spoelen. Weer zijn we blij met onze eigen drinkwatervoorziening in de auto. Hiermee hebben we beschikking over zo'n 40ltr gezuiverd water. Het water wordt gezuiverd bij inname naar de tank en nog een keer bij afgifte via de kraan. Zodra we gaan zitten komen er verschillende soorten vlinders op ons af. Vooral Ben is heel aantrekkelijk voor ze om op uit te rusten.

Vlinder op bezoekLumangwa fallsLumangwa falls van een afstandLumangwa falls van bovenKabweluma falls

De Kabwluma falls liggen 5 kilometer verderop. De volgende dag lopen we via het bos naar deze watervallen. Het is een smal paadje en dit paadje houd ineens op. Wat zouden we moeten beginnen zonder de apps op onze telefoons. Op de Tracks4africa app is precies te zien waar je bent. Zelfs deze kleine wandelpaadjes zijn erop aangegeven. We zien dat het pad inderdaad hier stopt. De begroeiing is niet erg dicht en we besluiten een stuk buiten de paden om naar een ander pad te lopen. Dat lukt wonderwel en we kunnen onze missie, het bezoeken van de waterval hervatten. Onderweg zien we vooral heel veel vlinders. In Zambia leven wilde dieren eigenlijk alleen in parken. Het is dan ook fijn tijdens het kamperen dat we niet op hoeven te letten of er roofdieren in de buurt zijn. We zien zelfs geen bavianen. Deze zijn niet zozeer gevaarlijk alswel heel vervelend. Je moet ze echt in de gaten houden en de auto continu afgesloten houden om te voorkomen dat ze de inhoud zonder jou goedvinden uit de auto halen.

Onderweg naar Kasama overnachten we in Luwingu. We vinden hier een lodge waarvan we gelezen hebben dat er ook een campsite bij is. De lodge wordt echter helemaal verbouwd en van een kampeerplek is eigenlijk geen sprake. We mogen wel op de parkeerplaats blijven staan en mogen in 1 van de kamers even (koud) douchen. Heel fijn, want een douche hebben we al een paar dagen niet gezien. Vanaf de parkeerplaats kunnen we ver om ons heen kijken. We zien overal hele donkere wolken hangen. We zien dat het in de verte regent. Ook vanavond komt uiteindelijk de ergste regen pas wanneer we in bed liggen. De tent is gelukkig heel goed bestand tegen regen.

kamperen op een parkeerplaats bij lodge

We brengen ook nog een bezoek aan de Chilambwe falls. Er is niemand aanwezig bij de gate, dus halen we zelf de slagboom aan de kant en rijden verder. De slagboom was niet meer dan een kale lange tak die op twee steunen ligt. We komen midden in een bos terecht met vage bordjes over campsite en waterval. We settelen ons toch maar op de aangegeven campsite en wachten het maar af, er zal vast wel iemand langs komen. Van hieruit is het een klein stukje lopen naar de waterval. Ook deze waterval is heel indrukwekkend, wat een water! Vlak voor het eten komt er iemand om het entree- en kampeergeld te innen. We proberen wat van de prijs af te krijgen. De prijs van de campsite is echt veel te hoog voor wat je er voor krijgt. Het "toilet" is slechts een klein hutje met rieten dak. Daarin zijn een paar stenen opgestapeld rondom het inmiddels bekende long-drop gat. Niet woest aantrekkelijk om daar je behoefte te doen, maar als je moet....dan ga je. Er is geen stromend water en al helemaal geen douche.

Chilambwe fallsVolgeladen trucks schommelend over de wegen

Wanneer we weer in Kasama terug zijn zoeken we een lodge op. Onze apps geven heel weinig mogelijkheden in deze stad, dus gaan we zelf maar op zoek. We zien een uithangbord en gaan een kijkje nemen. Het blijkt een prima eenvoudige lodge met mooie roze kamer. Terwijl we buiten op het terras zitten te lezen komen twee mannen foto's met ons maken. Het voelt een beetje ongemakkelijk. Selfies met hun blanke papa and mama. Ze hebben er zelf veel plezier in. Gelukkig duurt de foto sessie niet lang en kunnen we al gauw weer lekker verder lezen.

De roze kamer

Voor we de grens met Tanzania over gaan bezoeken we nog een laatste prachtige waterval in het uiterste Noord-Oosten van Zambia, we overnachten hier op een camp-site zoals we vaker meemaken. Er wordt weer een kamer voor ons beschikbaar gesteld waarin we gebruik kunnen maken van douche en toilet. Nou ja, douche....ook hier een probleem met de watervoorziening. De jongen die de site beheert komt ons een paar emmers warm water brengen, kijk daar kun je ook wat mee.

Kalambo fallsUitzicht bij Kalambo fallsbovenop de Kalambo falls

Over een lange saaie gravelweg bereiken we de grens. We zien een hek dat dicht is en afgesloten met een hangslot. De schik slaat ons om het hart, deze grensovergang zal toch niet opgeheven zijn! Als we hier niet door kunnen moeten we zo'n 200 kilometer omrijden naar een andere overgang. Nadat we om ons heen hebben gekeken zien we een gebouwtje wat mogelijkerwijs het grenskantoortje zou kunnen zijn. Nadat we hier omheen zijn gereden zien we inderdaad dat dit het geval is. We laten onze paspoorten uitstempelen en daarna het Carnet de Passage van de auto, dit is een soort auto paspoort. Na een snelle sanitaire stop rijden we naar het hek en zowaar staat daar al iemand te wachten met de sleutel. Na het stukje niemandsland komen we weer in een klein vervallen gebouwtje waar we een gezondheidscheck krijgen (temperatuur wordt opgenomen), stempelt immigration ons paspoort en krijgen we in een volgend gebouw een stempel in ons CdP. We zijn in Tanzania!

Het is ongelofelijk dat de grens ook direct een soort scheiding in landschap met zich meebrengt. Wat is het hier anders, ruimer op de één of andere manier. Mooie uitzichten en direct meer bergen. Alles is schitterend groen. Wanneer we in een dorp of stadje komen, worden we overspoeld met motoren en tuc-tuc's. Deze rijden hier als taxi. De mini-busjes die we in Zambia veel zagen rijden, zien we hier niet. Na nog een behoorlijk stuk op gravel te hebben gereden krijgen we weer zicht op asfalt. Mooi, dat schiet lekker op. In Tanzania zijn relatief weinig camp-sites (althans op de route die wij nu rijden) we overnachten weer bij een lodge op de parkeerplaats nadat we 's middags een Sim kaart hebben gekocht en een ATM hebben bezocht. De wegen zijn hier prima. Maximum snelheid 80km/u en in de dorpjes 50. Er is ons vertelt dat er veel Police roadblocks zijn en dat je zodra je maar een kilometer te hard rijdt je op de bon wordt geslingerd. We lijken de enige die zich keurig aan de snelheid houden, in dorpjes worden we steevast ingehaald door locals. Natuurlijk zien we regelmatig agenten langs de kant van de weg. Deze lijken eerder geïnteresseerd in hun mobiele telefoon dan dat ze ons in de gaten hebben. Blijf maar lekker zitten hoor, wij rijden liever door. De enkele agent die ons wel staande houdt is meer geïnteresseerd in waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan. We begroeten de agenten altijd super enthousiast en voegen daar vaak aan toe dat het zo'n geweldig land is met erg vriendelijke mensen. Dit resulteert al in een positieve vibe waardoor we na het korte praatje steevast een Safe journey te horen krijgen en weer snel door kunnen.

Drukte op straatHeel mooi stukje asfaltDe motor vol geladen

Waar we tot nu toe in ieder land eenvoudig diesel konden afrekenen met de kaart is dat hier niet zo vanzelfsprekend. De eerste pomp hebben we contant betaald, bij de volgende moest het pin-apparaat op kantoor onder het stof vandaan worden gehaald, aangesloten op 230V en hopen dat'ie het zal doen. Met de visa kaart durfden de dames het wel aan en ja hoor dat lukte. Ondanks dat er op de pinstrook Approved stond wilden de dames ons mobiele nummer noteren zodat ze konden bellen wanneer er toch iets mis bleek met de betaling. Hoe dit dan verder zou moeten weten wij ook niet, we maken immers serieus veel kilometers deze dagen en even terugrijden om een betaling opnieuw te doen zit er niet in. We worden de dagen daarop niet gebeld, het zal dus wel goed zijn gegaan. 

16 Januari, de verjaardag van Miranda. We verblijven bij een relatief groot hotel waar we op de parkeerplaats kunnen kamperen. We parkeren de auto strategisch zodat we uitzicht hebben op een mooie groene binnentuin. Op 15e 's-Avonds voor het eten maakt Ben stiekem afspraken met de dames van de receptie. Doordat we altijd samen zijn tijdens onze reis is het ongeveer niet te doen om een kado aan te schaffen. Gelukkig bieden deze dames uitkomst. Volgens mij vinden ze het ook wel grappig om een blanke man te helpen zijn vrouw te verrassen. Tijdens het eten wordt Ben gevraagd naar de receptie te komen. Er zijn twee verschillende lappen stof meegebracht waaruit hij mag kiezen welke voor Miranda het meest geschikt is. Nadat het doek in de tent is verstopt gaan we verder met onze Pizza's. Een vegetarische pizza met doperwtjes en aardappel blijkt niet zo'n succes. De andere pizza is beter. Op de 16e ontbijten we in het hotel. Na het ontbijt wordt een mooie roze taart gebracht door een paar meiden, ook dit had Ben geregeld met de receptie. Traditioneel worden de eerste hapjes door deze meiden aan ons gevoerd.  Er wordt zelfs HBD gezongen onder luid geklap. Daarna moeten we met deze meiden op diverse foto's, we worden weer eens als bijzondere attractie vastgelegd. We nemen zelf een stukje van de taart mee voor onderweg en laten meer dan de helft achter zodat de dames ook kunnen genieten van deze heerlijke zoete delicatesse. Het speciaal voor Miranda gekochte doek blijkt zo groot dat we die in drie stukken hebben kunnen knippen/scheuren om er zodoende drie Sitenges (omslagdoeken) van te maken. 

VerjaardagsontbijtRoze taartEen hapje voor de jarige

Tussen Mpanda en Tabora worden we verrast door een werkelijk nagelnieuw aangelegde asfalt weg. Op veel stukken ontbreekt de belijning nog, zo nieuw is het. Deze nieuwe weg zorgt ervoor dat we aanzienlijk minder kilometers af hoeven te leggen dan we oorspronkelijk hadden gedacht. Echt super fijn.

Op zoek naar brood. In Nederland struikel je in ieder dorpje over de bakkerijen, alhoewel dit er langzaam ook steeds minder worden. Hier ligt dat anders. Op Google maps vinden we bakery's, aangekomen op die locaties blijkt er niets te zijn dat op een bakkerij lijkt. Nou ja, we hebben nog wat crackers, kunnen pannenkoeken bakken, hebben nog wat yoghurt dus we komen niet om van de honger. Nadat we een wat grotere plaats in rijden zien we langs de kant van de weg een groente en fruit uitstalling waartussen een paar broden parmantig omhoog steken. Hoe lang die broden daar al stonden kunnen we niet achterhalen, dat het brood erg droog is geeft te denken. Ook hier vinden we een oplossing voor door op een laag vuurtje in de koekepan de boterhammen om te turnen tot heuse tosti's. Heerlijk.

Brood kopen langs de weg

We liggen voor op schema. Nou ja schema, we doen tot nu toe eigenlijk maar wat. We hoeven niets en zien wel waar we zin in hebben qua rijden of kamperen. Nu hebben we voor het eerst toch een beetje met een schema te maken. Eind januari komen onze kids naar Nairobi, het schema bestaat hieruit dat we daar op tijd willen zijn. We willen hen graag deelgenoot maken van het reizen op dit mooie continent. Super fijn dat ze ondanks hun drukke studie- en werk verplichtingen ons een paar weken komen vergezellen. We huren voor die weken een tweede auto en gaan Kenia verkennen. We kunnen bijna niet meer wachten tot het zover is. Nog een klein weekje waarin we dus in Tanzania nog wat de toerist uit kunnen hangen. Morgen rijden we naar Tarangire NP om na een paar weken eindelijk weer eens een game-drive te doen. In Zambia hebben we heel weinig wild gezien dus we kijken weer uit naar ontmoetingen met olifanten, zebra's en hopelijk leeuwen.

Foto’s

8 Reacties

  1. Sylvia Kok:
    18 januari 2023
    Schitterende natuur zeg, wat gaaf! Geniet van Tanzania, dat is ook echt een prachtig land :)
  2. Yvonne:
    18 januari 2023
    Wat leuk voor jullie om de kinderen te ontmoeten en samen te genieten van deze trip.
  3. Hans van Paassen:
    18 januari 2023
    Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, Miranda.
    En leuk zoals het dan in Tanzania gevierd wordt.
    En wat een watervallen zeg! Je kunt je haast niet voorstellen, dat ze op andere plaatsen zitten te snakken naar wat water.
    Groeten van Hans en Tiny
  4. Leonie Boers:
    18 januari 2023
    Weer een mooi verhaal over jullie belevenissen.
    En wat leuk dat jullie jullie kinderen hier ook een stukje in mee kunnen nemen!
    Groetjes van Leonie
  5. Nico:
    18 januari 2023
    Mooie foto’s! Erg leuk om jullie op deze manier te volgen, op naar het nieuwe verhaal!
  6. Rob Van Hulzen:
    19 januari 2023
    Enjoy, weer heerlijk jullie verhaal te lezen.
  7. Gideon:
    19 januari 2023
    Cest Bon!

    Veel plezier met de aankomende avonturen
  8. Gré Maartense.:
    21 januari 2023
    Prachtig die watervallen.
    En weer bijzondere belevenissen.
    En genieten met de kinderen!!
    Nog maareen klein weekje dan zijn ze bij jullie. Goeie reis verder.