De laatste dagen van 2022 en een frisse en fruitige start van 2023

We hebben besloten in ieder geval tot 2e kerstdag te blijven. Met de eigenaren (Geke en Harry) en de andere reizigers die er verblijven is het erg gezellig. Zo hebben we ondanks het gemis van familie en vrienden, fijne kerstdagen.

Op de 24e zijn we door de Nederlandse buren van Lukasa, uitgenodigd om een wandeling over hun farm te maken. We worden opgehaald en gaan met z`n allen achterin de pick-up. Door locals worden we vreemd aangekeken. Een bakkie vol blanken, dat zie je anders nooit. Op de farm worden voornamelijk vleeskoeien gehouden. Daarnaast leeft er veel wild op de farm. Deze dieren hebben zich goed verstopt. Uiteindelijk spotten we een paar kudu`s. Na 2 uur wandelen drinken we wat en gaan weer terug in de pick-up naar de campsite. Wanneer we voor het eten ons nog even opfrissen, zien we een slang, bruin, klein en dun, achter de wasbak kruipen. Gelukkig is er iemand aanwezig, die verstand heeft van slangen. Het is een ongevaarlijke bruine huisslang. Hij kruipt onder de wasbak en laat zich niet vangen. Hopelijk komen we hem vannacht niet tegen.

We  gaan gourmetten en fonduen. We zitten buiten aan een lange tafel. Het wordt wel wat frisser, dus we zitten wel in lange broek en vest. Hoe bijzonder is dat, Kerstavond een heerlijk diner buiten op het terras, zonder dat je het koud hebt.

Het kerstontbijt is een gewoon ontbijt. Gisteren hebben we wel wat boodschappen kunnen halen. We missen alleen de oven voor de afbakcroissantjes en -broodjes. Dan maar yoghurt met muesli en vers fruit, wat natuurlijk ook heerlijk is.

`s Avonds hebben we weer met alle aanwezige reizigers een kerstdiner, ook dit nuttigen we heerlijk buiten. Voor we aan tafel gaan, worden we door Harry en Geke verrast met kerstcadeaus. We starten eerst met knalbonbons. Hierin zit een klein aardigheidje en een briefje met flauwe moppen. Hier hebben we heel erg om gelachen. De sfeer zit er goed in.

Op 2e kerstdag pakken we onze tent weer in. Tijd voor afscheid van de gezellige mensen die we hier ontmoet hebben. We gaan na een heerlijk relaxte periode weer verder op reis. We zijn daar weer aan toe. Eerst nog even onze voedselvoorraad op peil brengen bij de dichtstbijzijnde supermarkt.

We rijden richting het noordoosten. Het is een erg drukke weg met enorm veel zware vrachtwagens. We hebben gehoord dat er een secundaire, kortere, weg richting Kabwe gaat. We besluiten deze kortere weg te nemen. Als we op deze onverharde weg zitten, twijfelen we of dit wel de juiste weg is. Er zitten veel kuilen in de weg, die regelmatig gevuld zijn met flinke plassen. We wagen het erop en rijden verder. Het wordt wel steeds spannender. Zelfs een keer in lage giering, 4wd en net uit de plas losgekomen. Op de kaart zien we verderop weer een asfaltweg lopen. We gaan ervoor. Het gaat eigenlijk allemaal prima, de weg wordt  steeds smaller. Het is soms zelfs even zoeken waar de weg loopt. Met de kaartenapps komen we eruit. Totdat we langs een weiland rijden, waar een enorme plas ligt. We rijden om de plas heen, tussen het gras door zien we heel veel water liggen. Voor we het weten lopen we vast. We zitten goed vast. We halen onze trukendoos open. De lier vastmaken aan het hek (de bomen staan te ver weg). Het hek is niet sterk genoeg. De zandplaten (waarmee we ons de vorige keer gered hebben) en de schep erbij gepakt. Helaas, niet gelukt. In het weiland staan koeien en er zijn kinderen die op die koeien passen. Zij hebben ons van een afstandje bekeken. De kinderen geroepen om te vragen of ze hulp konden halen. Hun Engels gaat echter niet verder dan `How are you, fine and you`. Dit is de standaard begroeting in de meeste Afrikaanse landen. We proberen wat uit te beelden, ze lachen vriendelijk maar begrijpen er niets van. Aan de andere kant van de auto loopt een spoorbaan. Er komt geen trein voorbij, wel mensen op de fiets. Na wat praten en e.e.a. uitproberen gaat een jonge man hulp halen. We geven ons telefoonnummer mee, zodat hij ons kan bereiken. Na meer dan een uur wachten, besluiten we om een grondanker te graven. Dit gat moet groot en diep genoeg zijn om het reservewiel in te laten zakken. Daaraan maken we hier liertouw vast met een soft-shackle. Dan hopen dat we met de lier de auto eruit kunnen trekken. Ondertussen stampen we door het water en glibberen we over de modder. We lopen op onze blote voeten, slippers of schoenen hadden op dit terrein niets te zoeken. Er komt nog een man langs, die spontaan het graven van ons overneemt. Hij roept een groepje vrouwen om te duwen. Ondertussen komt de jongeman (Wisdom) terug met een man met 2 ossen. De ossen schijnen erg sterk te zijn, dus zullen dit karwei wel even klaren. Zelf twijfelen of dit gaat lukken, we gaan het toch proberen. Dit wordt geen succes, de ossen gaan alle kanten uit, behalve de juiste. De auto staat te vast. We gaan verder met ons vorige plan. Wanneer de kuil diep genoeg is, leggen we de zandplaten voor de voorwielen. Een flinke groep mannen en vouwen komt de auto duwen. En ja, we komen los. We zakken in de komende 25m nog twee keer weg. Nadat de lier weer op spanning is gebracht en de zandplaten weer voor de wielen zijn geplaatst komen we dan toch echt vrij. We staan weer op stevige, droge ondergrond! Wat een opluchting. We delen nog wat drinken, koekjes en een kleine beloning aan alle helpers uit en gaan weer op pad. Wisdom en een andere man zijn ervan overtuigd dat ze ons verder de weg moeten wijzen naar de asfaltweg. Ze proppen zich achterin en al snel zijn we op verhard terrein. Zo blij dat we weer verder kunnen en dat het niet regende tijdens ons avontuur.

We zoeken een camping dichtbij. Het is ondertussen tegen vijven. We zijn het zat en moeten hier even van bijkomen. Na een warme douche en warme maaltijd, duiken we op tijd ons bed in. De auto is erg vies geworden, daarom bezoeken we de volgende dag een wasstraat. Dat is niet een straat waar je doorheen rijdt met veel sop en borstels. Er zijn veel kleine wasstraatjes die niet meer zijn dan een man die een plekje heeft langs de weg met een kleine hogedrukreiniger, een kubitainer met water en een stofzuigertje. Deze heeft wel even tijd nodig om de modder eraf te spuiten en de auto te soppen. Ondertussen vermaken wij ons met het kijken naar het verkeer. Al die minibusjes die langskomen, propvol met mensen, vrouwen met manden vol etenswaar op hun hoofd. Het is een hele drukte.

`s Middags rijden we door naar Kabwe. Daar is niet echt een camping. We kunnen wel op de parkeerplaats bij een lodge overnachten. Niet ideaal, maar wel een veilig plekje. In de tuin van de lodge hebben we hamburgers gebakken op onze mini braai.

De volgende bestemming is Tembusha forrest camp. Dat ligt, zoals de naam al zegt, midden in het bos. We hebben gelukkig een afdak, want `s avonds begint het enorm te regenen. Hier hebben we weer onze eigen badkamer, met zelfs een bad. Toch maken we liever gebruik van de douche. Deze zit aan de achterzijde van de badkamer en is er 1 met uitzicht. We staan buiten te douchen, heerlijk in de openlucht. De volgende ochtend is het droog en rommelt Ben wat aan de auto, terwijl ik met het blog bezig ga en foto`s uitzoek. In de middag gaat het weer wat regen, dus een lange wandeling zit er niet in.

Wandelen kunnen we wel in het Mutinondo Wilderness. Wat is het daar prachtig. Bos, heuvels, rivier met watervallen. Ondanks dat het geen herfst is, groeien er heel veel paddenstoelen. Er zijn er bij die ook eetbaar zijn. Het is er zo fijn dat we besluiten een extra dag te blijven. Hier hebben we oud en nieuw gevierd. Nou ja, we hebben op oudejaarsdag een wandeling langs de watervallen gemaakt. Oudejaarsavond hebben we  in het restaurant gegeten en daarna sterretjes gebrand. Het is hier enorm donker en er is verder niets te doen. We liggen op tijd op bed, iets later dan normaal. `s Morgens zijn we op tijd weer op om een wandeling te maken. Een goed begin van het nieuwe jaar. We zijn de Mayense berg opgegaan. Dat was een flinke klim. Eenmaal boven was het een prachtig uitzicht.

Sinds we vertrokken zijn uit Lusaka hebben we geen boodschappen meer gedaan. Dus hoog tijd om wat proviand in te slaan. We komen voorlopig geen steden meer tegen met een grote supermarkt. We zijn nu steeds meer afhankelijk van wat er te koop wordt aangeboden. Langs de weg kopen we mango`s en paddenstoelen in. Houdbare zaken kunnen we kopen bij een kleine supermarkt. We vinden zelfs een kleine bakker en een slager. Deze zijn niet zo uitgerust als in Nederland, maar het belangrijkste hebben we. Nog even langs een kraampje voor groente en we kunnen weer verder. Ondertussen is het tijd om wat te lunchen. Even rustig ergens lunchen naast de auto is er vaak niet bij. Het voelt ongemakkelijk om in de buurt van andere mensen uitgebreid te gaan zitten eten, terwijl zij waarschijnlijk niet veel hebben. Er lopen bijna altijd wel mensen langs de weg of er staan huisje/hutjes. Als we een klein weggetje inschieten, maken we snel een broodje klaar. Eten, plassen en weer door.

Nu zijn we op een campsite langs een rivier met hotsprings. Het is een klein paradijsje, we staan onder de palm- en mangobomen. Daar genieten we heerlijk van het warme water in de hotspring. Vanmiddag hebben we zelfs genoten van een ontspannen massage. Even alle spieren los laten maken zodat we daarna onze avonturen fris en fruitig kunnen vervolgen.