Avontuurlijk Botswana

27 november 2022 - Maun, Botswana

Goedemorgen, ik zit onder een groot afdak op een mooie camp-site in Maun. De regen klettert op het golfplaten dak en het onweer laat zich af en toe met een geruststellend gerommel op de achtergrond horen. Ondanks de regen een heerlijke plek om even een paar dagen bij te komen van alle indrukken en bezigheden de afgelopen weken. We hebben ons reis tempo een beetje laten afzakken. Daar waar we in het begin vaak iedere dag verder trokken hebben we inmiddels de rust gevonden om regelmatig twee nachtjes op één plek te overnachten.

We willen de komende week door de parken Moremi, Khwai en Chobe richting Zambia reizen. Het regenseizoen is hier inmiddels begonnen en we proberen zo veel mogelijk informatie van internet en FB te verzamelen om te bepalen of de wegen in deze parken nog goed genoeg zijn. Zodoende spreken we ook andere reizigers die vaak weer interessante of leuke reis tips voor ons hebben. Zo kwamen we via een tip op FB bij een camp-site in Rundu aan. We stonden daar prachtig direct aan de Okavanga rivier. Bijzonder om 's morgens wakker te worden en op een klein zandbankje een krokodil te zien liggen. Het water was hier nog erg ondiep, boot safari's worden hier normaal gesproken aangeboden, nu echter niet vanwege de te lage waterstand. We doen heerlijk rustig aan, maken regelmatig foto's van vogels of andere dieren. We voelen ons met onze eenvoudige camera soms een beetje David Attenborough, op ontdekking in de natuur en proberen te achterhalen wat we eigenlijk allemaal vastleggen op de gevoelige plaat.

krokodil voor onze tentBrullende nijlpaard naar een helicopterArfican openbills in de rivier

Op deze site hebben we uitgebreid gesproken met een Zwitserse reiziger, ook van hem weer veel bruikbare tips gekregen. Zo ook van mooie plekken die we tegen gaan komen, adres in Zambia voor het afsluiten van een verzekering, etc. Eén van de tips was Ngepi-camp, wat een geweldige ervaring was dit. Een camp vol humor. Dat begon al tijdens het aanrijden over een lange zand weg. Hier stonden bijvoorbeeld borden: Toyota 4x4 left, Landrover right. Je kon dan kiezen welk pad je nam. De ablutions (toilet gebouwen) verspreid over het camp waren ook zeer creatief. Een tarzan en jane toilet, een toilet in de vorm van een luxe troon, een badkuip met uitzicht over de Okavanga rivier, douche ruimtes waar bomen in groeien, een keukenblok waar bij stond: Or did you also bring that with you.... allemaal erg grappig. Eind van de middag hebben we hier een boot-safari gedaan, gelukkig stond hier wel voldoende water. We stappen aan boord van een motorboot met een paar vogel spotters. Die hadden lenzen op hun camera's, niet normaal. Tot wel zo'n 50cm lang en een diameter van een eierkookpan. We zien een paar mooie vogels en genieten van de zonsondergang. Daarna eten we in het restaurantje van de camping. Geen kaart, gewoon eten wat de pot schaft. Een heerlijke aardappel puree met wat gehakt balletjes en groente. Fijn om zo aan te kunnen schuiven rond 19:20. Het was zoals iedere avond rond deze tijd alweer behoorlijk donker.

bijzonder plasplekjeDouchen tussen de bomenKingfisherDe zon gaat onderNijlpaard voor de zonsondergang

Op naar Botswana! De grens overgang was vrij eenvoudig, een paar loketjes langs voor de nodige stempels. Daarna een kleine controle waarbij we diverse etenswaren zoals rauw vlees, groente en fruit niet mogen invoeren. Heeft te maken met het zoveel mogelijk voorkomen van verspreiding van ziektes zoals mond- en klauwzeer, fruitvliegjes, etc. broer/zwager Erwin weet hier vast veel meer van dan wij ;-). We zetten ons camp op in Guma Lagoon, ook weer een stukje paradijs op aarde. Grote plaatsen waarbij je de buren niet eens kunt zien. Kampvuur erbij en genieten maar. Het is er overdag erg warm, we vluchten naar het restaurant met een terras direct aan het water. Dat scheelt een paar graden en we kunnen hier onderuit hangend in grote bankstellen onze boeken lezen, van het uitzicht over de Delta genieten en mensen kijken. 

In Maun kiezen we weer voor een geadviseerde camp-site. We moeten weer een behoorlijk stuk over een zandweggetje rijden om hier te komen. Ook hier is het goed geregeld. Dit is de 1e keer dat we deze camping bezoeken. Na een paar mooie ritten en avonturen komen we hier weer terug (as we speak zit ik hier nu tijdens ons 2e bezoek dit blog te schrijven). We vertrekken naar de Nxai pan. We moeten inmiddels meer rekening gaan houden met de actieradius van de auto omdat er niet overal benzinestations zijn. Degene die er zijn kunnen volgens onze informatie bronnen onbetrouwbaar zijn dus ook daar moet je een plan-B klaar hebben. Locals weten vaak wel of de benzinestations in plaatsen verderop open zijn en/of brandstof hebben. Daar vertrouwen we dan maar op. In Nxai national parc ontmoeten we niet veel dieren. Op enig moment zien we een paar olifanten die vanuit een kleine waterhole zichzelf wild natspuiten. De modderstralen vliegen in de rondte. Hier hebben we mooie foto's van gemaakt, die vervolgens met overzetten naar de laptop kwijt zijn geraakt. Helaas, ook dat gebeurt. Verder zijn we bij een paar zeer indrukwekkende Baobab trees geweest. Hierom staat het park het meest bekend. Wat een enorme bomen zijn dat, en ook gaaf dat we ze nu een keer in bloei zien staan met veel blad. Deze bomen zien we vaak zonder blad en het lijkt dan alsof de boom ondersteboven in de grond staat. Alle vertakkingen lijken bijna wortels. Upsidedown tree worden deze Baobabs hierdoor ook wel genoemd. Deze exemplaren zijn tussen de 1500 en 2000 jaar oud. De afstand die we hebben afgelegd om hier te komen is enorm, toch zeker de moeite waard.

Een duikerSetje gieren in de boomDe baobab trees in Nxai Pan

Het eind van de middag komen we aan bij Gweta, hier vullen we de diesel voorraad weer aan en rijden vervolgens naar een backpackers camping waar we wilden overnachten. Het ziet er vanaf de weg verlaten uit, een paar zwerfhonden komen nieuwsgierig bij ons kijken, meer leven ontdekken we niet. Het toegangshek is met ijzerdraad vastgezet, we moeten concluderen dat dit de eerste keer is dat we bij een camping komen waar we niet terecht kunnen. Gelukkig is er nog een andere in de buurt en daar is nog plaats voor ons. Vervolgens bezoeken we Makgadikgadi Pans NP, ook hier ontmoeten we net zoals in Nxai niet zoveel wild als we gehoopt hadden. Wel heel veel gieren, die hadden we tot dan toe niet zoveel gezien. Wat een lelijke vogels zijn dit eigenlijk, wel erg nuttig. Volgens mij een beetje de afvalverwerkers van de natuur. Na ons bezoek rijden we verder en geeft de navigatie aan dat we met een pondje over de rivier moeten. Bij de rivier aangekomen zagen we een vrijwel lege bedding waarin koeien stonden te grazen. Het pondje lag hulpeloos verlaten met zijn romp vast in het zand bij gebrek aan water. Een stukje verderop was er zelfs de mogelijkheid om "droog" de rivier over te steken met de auto.

Makgadikgadi np

In Rakops gaan we op zoek naar een andere sim-kaart. De kaart die we hebben heeft de afgelopen twee weken nauwelijks bereik gehad. Bij een internet shop ontmoeten we een enthousiaste jongen die voor ons e.e.a. qua instellingen controleert en contact zoekt met de klantenservice. Om de hoek is een kapper waarbij buiten op de muur een dame en heer zijn afgebeeld. Het is er niet druk en Ben kan hier zijn grijze haar dat al ruim twee maanden weelderig groeit laten knippen. Een hoop hilariteit, in dit dorpje wonen nauwelijks blanke mensen. Het lijkt erop dat hier nog niet eerder een blanke is geknipt. Vakkundig wordt met een tondeuse de hele coupe aangepakt, zelfs de snor wordt gehalveerd. Dit was niet de bedoeling maar zeg daar maar eens wat van als de tondeuse al tegen je bovenlip wordt aangeduwd. Nou ja, dat groeit wel weer aan.

Een knipbeurtje

De volgende ochtend vertrekken we naar Central Kalahari GR. Op het zandweggetje er naartoe (van zo'n 60km) komen we een Nederlands stel tegen. Zij hebben drie nachten in de woestijn overnacht en een beetje regen gehad. Wegen zijn goed begaanbaar en niet of nauwelijks modder. Leuk dat je dan even naast elkaar staat met de zijraampjes open en verhalen en ervaringen uitwisselt. Het wordt ondertussen een beetje eentonig, ook hier ontmoeten we niet veel wild. Een grote groep Oryxen is wel gaaf om te zien, zo'n grote kudde zijn we nog niet eerder tegen gekomen. 's Middags besluiten we nog één rondje om een pan (leegstand water gebied) te doen en dan de plek voor de nacht op te zoeken. Ik noem het geen camping omdat je eigenlijk in de middle of no where staat met een long-drop toilet en een bucket-shower. Long-drop staat voor een diep uitgegraven betonnen constructie met een gat daarboven waar je je behoefte in doet. De bucket shower kun je vullen met zelf meegebracht water voor een douche, zoveel water hebben we niet dus daar zijn we zuinig op. Het rondje om de pan gaat niet zoals gepland. Midden op het pad heeft iemand een houten staak in de grond gestoken, daarachter zien we diepe bandensporen waar duidelijk iemand vast heeft gestaan. Top dat er zo'n stok staat dan gaan we daar omheen.......de auto verliest snelheid en we zakken tot onze bodem weg in dikke vette klei. Alle vier de wielen draaien hulpeloos rond, geen grip meer. Met de schep proberen we wat klei weg te halen voor en achter de wielen, dit lukt niet omdat de klei veel te zwaar is. Dan maar met de handen. We doen als echte scouters de sporen opvullen met takken om zo wat grip te krijgen en achteruit weer weg te komen. Helaas nog steeds geen beweging in de auto te krijgen, na twee pogingen besluiten we de lier uit te rollen en vast te maken aan een veel te klein boompje dat ook nog eens veel te dichtbij voor de auto staat. Achteruit lijkt onbegonnen werk dus gaan we nu vooruit onze 3e poging ondernemen. De voorwielen komen zowaar over de klei drempel heen, we stoppen de auto omdat het boompje inmiddels te dichtbij is gekomen om nog te kunnen lieren. De zandplaten die we bij ons hebben leggen we voor de voorwielen, de wielen draaien door. Eerst een klein stukje achteruit en toen vooruit.....yes we komen los en rijden de auto direct zo'n 30 meter verder omdat we daar wat graspollen zien staan. Hier staat de auto goed en kunnen we aan het opruimen van de recovery materialen beginnen. Super tof dat het ons na zo'n twee uur "vechten" gelukt is om weg te komen uit deze benarde situatie, we zijn best trots op onszelf. Af en toe hebben we wel even om ons heen gekeken, je weet nooit welke dieren onze richting op komen. We hebben op een paar giraffen in de verte en wat parelhoentjes, geen dier gezien.

Groepje giraffenDe diepe sporen in de modderDe zandplaten in de modderModder verwijderen onder de auto Eenmaal aangekomen op de plek voor de overnachting halen we de zandplaten die onder de dikke modder zitten van de auto en kruipt Ben onder de auto om zoveel mogelijk modder weg te halen. De modder zat tussen de wielen, vering, brandstoftank, ophanging....overal. Helaas is er geen car-wash met hogedrukspuit in de buurt anders was het klusje zo geklaard. Er vallen wat spettertjes regen, ach dat waait wel over, waarschijnlijk hebben we net het staartje van een bui te pakken of zo. Helaas, niets is minder waar. Binnen een paar tellen staan we tot onze enkels in het water en komt er een storm met zoveel wind over ons heen dat we bang zijn dat we met tent en al wegwaaien. De waterhoos die op ons neerkomt is niet te beschrijven, zo veel water met zo'n harde wind hebben we nog nooit meegemaakt. Miranda is in de tent geklommen om daar ritsen te sluiten en Ben staat onderaan de trap de tent vast te houden. De kampeer stoelen hadden we snel in de auto gelegd toen de eerste spetters regen vielen. De kampeer tafel niet, die werd gegrepen door de wind en ging er als een soort tumble-weed op hoge snelheid roterend vandoor. Samen met de afwasteil. Het onweer is erg dichtbij en we voelen ons niet veilig met onze blote voeten in het water. Miranda wil in de auto klimmen en komt tot de ontdekking dat de boom die naast de auto stond door de harde wind is omgewaaid. Strak langs onze auto, gelukkig niet erop (hoeveel geluk kun je hebben). Gelukkig hadden we de luifel niet opgezet, die waren we dan of door de harde wind of door de vallende boom op zeker kwijt geweest. Via de bijrijderskant is Miranda in de auto geklommen en snel uit de plas water weggereden. Nadat de wind iets is gaan liggen verzamelen we droge kleding, handdoeken, brood en beleg en vluchten onze daktent in. De volgende ochtend is het water gelukkig alweer in de droge grond weggezakt en kunnen we op zoek naar onze spullen. Schroevendraaiers, bijl, kniptang, mes, tafel, luifel stokjes, etc... we vinden alles weer terug.Met de voeten in het waterOns diner tijdens de hoosbuiDe omgewaaide boom

De ochtend verloopt prima, we waren bang dat de wegen erg modderig zouden zijn. Dit valt gelukkig mee. Wel besluit de natuur dat we iets moois verdiend hebben na onze hachelijke avonturen en we spotten diverse dieren. Nadat we het park verlaten rijden we zo'n 120km over een saaie zandweg direct naast het hek van het park terug naar Maun. Hier verblijven we het weekend om lekker te relaxen en bij te komen van onze avonturen.

Een schattig kleine black backed jackalBateleurEen bat-eared foxDe camping in Maun.

Foto’s

9 Reacties

  1. Nico:
    27 november 2022
    Wauwerdewauwie! Wat een avonturen weer. Leuk om te lezen hoor
  2. Rianne Kok:
    27 november 2022
    Oei, dat waren spannende dagen, gelukkig dat het nu mooie avonturen zijn. Geniet samen van al het moois, zo bijzonder
  3. Martin:
    27 november 2022
    We zijn onder de indruk van alles wat jullie meemaken. Erg gaaf om het blog te volgen. Blijf er van genieten!
  4. Arnold:
    28 november 2022
    Het blijft bij jullie 1 groot avontuur. Leuk om dit op deze manier te mogen meemaken
  5. Gré Maartense.:
    28 november 2022
    Gisteren jullie hele verslag weer gelezen.
    Best spannend en ook bijzonder wat jullie meemaken. Fijn om jullie zo te kunnen volgen.
  6. Martijn Hoogervorst:
    30 november 2022
    Mooie verhalen en prachtige foto's! Enorm leuk om jullie te blijven volgen!!
  7. Hen en Ans:
    2 december 2022
    Wat beleven jullie veel.
    Heerlijk om jullie op deze manier te volgen.
  8. Paulus:
    7 december 2022
    Hoi daar.
    Wat leuk om jullie verhalen te mogen lezen.
    Super gaaf. Geniet
  9. Rob Van Hulzen:
    16 december 2022
    Was weer even genieten!